Grote Prijs Carnaval

Op zaterdag 2 februari is de eerste editie van de grote carnavalsprijs verreden. Slechts twee klasbakken hadden zich voor het evenement ingeschreven. In alle vroegte werd vanuit een regenachtig Den Haag en een besneeuwd Voorburg de reis naar de start aan de Kastanjelaan te Doetinchem aangevangen.
Om 13.30 uur klonk het startschot. Het was zonnig, droog, maar koud en winderig. Gewapend met een 5-laags kledingpakket en handschoenen ging het peloton op weg. Via de gloednieuwe fietsbrug langs het spoor over de Oude Ijssel werd via het pittoreske Zeddam de eerste kuitenbijter bereikt: de klim naar de Molen langs de Kerk van Zeddam, in de volksmond ook wel "Klein-Elten" genoemd. Vedette Gert wees de weg en Beuk gaf geen krimp. Na de korte afdaling linksaf en daar diende de volgende, driekoppige hindernis zich aan: de drieheuvelenweg tussen Zeddam en 's-Heerenberg. Na twee heuvelen was favoriet Beuk de tel al kwijt. Hij herpakte zich echter op de derde heuvel en leidde het tweekoppige peloton door het centrum van 's-Heerenberg.
Toen was het tijd om naar het Dak van de Carnavalsprijs te trekken. In de verte doemde de kerktoren van Elten al op, hooggelegen op de onmetelijke berg. Via camping Brockhausen, over de smokkelroute, stormden we het centrum van Elten binnen. Daar werden we tegengehouden door enkele ambtenaren van dienst: in verband met een carnavalsoptocht was de stad nog een uur ontoegankelijk. Dit stimuleerde het tweetal tot een indrukwekkende omleiding: via Beek werd eerst Peeske van de lastige kant bedwongen. Halverwege sloeg Beuk een gaatje en bouwde dat uit tot een knappe 20 seconden. Boven lag in de berm een zekere hoeveelheid eeuwige sneeuw. We waanden ons op de Gavia. De afdaling was barbaars maar we sloegen ons er doorheen. Beneden werd direct gekeerd en werd Peeske nogmaals bedwongen. Ditmaal ging het complete peloton naar boven en werd geen echte strijd geleverd. Na de afdaling werd rechtsaf geslagen en zo kwamen we op de glooiende weg naar Zeddam terecht. In een straf tempo bereikten we de afslag naar Hotel Montferland. De coureurs wisten dat deze weg zou doodlopen maar herinnerden zich uit vroeger tijden de topsport die met name op de laatste 50 meter geleverd zou kunnen worden. Beuks herinnering en conditie bleken in betere staat dan die van Gert en zo sloeg hij een indrukwekkend gaatje. Gert werd bovenop zelfs uitgelachen, misschien ging dat wel een beetje erg ver, Beuk.
Afdalen, Zeddam, weer de drieheuvelenweg, Elten en daar bleek het nog steeds carnaval. Via een slimme omleiding konden we halverwege de berg alsnog de weg naar boven bereiken. Een mooi gevecht ontspon zich. Zij aan zij werd geklommen. Speldeprikjes van beide renners werden makkelijk opgevangen. Pas in het zicht van de midgetgolfbaan sloeg Beuk een gaatje. Bovenop rechtdoor, naar beneden via de verboden eenrichtingsweg. Beneden weer omgedraaid en daar sloeg Beuk dan toch eindelijk de definitieve slag. De taaie Gert moest diep buigen. Beuks voorsprong bovenop was ruim voldoende om de gele trui definitief aan te trekken.
Vanaf dit moment was het dalen en dan met de wind in de rug via Beek, Loerbeek, Kilder, Dichteren, Wijnbergen naar Doetinchem.
Zeventig zware kilometers zijn aan het seizoenstotaal toegevoegd. Laat die Gold Race maar komen.