Wielrenner van het jaar 2022

Marcel 50 jaar

Marcel zat niet altijd al op de fiets. Ik denk dat ik hem voor het eerst heb gezien toen we een jaar of 10 waren en meededen aan het Doetinchems Schoolkampioenschap Schaken. We zaten niet op dezelfde school. We hebben ook niet tegen elkaar gespeeld. Ik zat slechts aan Bord 3 en wist de hooggeplaatste Marcel op die manier te ontlopen. Hij viel op: lang, dikke bril en luidruchtig. En dat voor een schaker. 

Later op het Ludgercollege heeft Marcel me wijsgemaakt dat hij op voetbal heeft gezeten. Ook bij die sport was er nooit sprake van een rechtstreeks duel, ondanks dat we bij verschillende clubs zaten. Marcel koos voor het prachtige blauwe tenue van de FC Overstegen. De wijk Overstegen lag overigens mijlenver van de Kastanjelaan maar vroeger deden mensen nooit zo moeilijk.

Het werd dus fietsen. Wielrennen mag ik wel zeggen. Daar waar ik het voetballen in de middelbareschooljaren nog niet kon laten, nam Marcel de wielersport al behoorlijk serieus. We maakten tochten van wel 40 km, helemaal naar de Elterberg en weer terug. En soms durfden we zelfs helemaal naar de Posbank. Hoogtepunten in die tijd waren de twee keren dat we met een mannetje of vijf naar de jeugdherberg in Maastricht fietsten voor een week trainingskamp. Valpartijtjes in het zicht van de haven, slecht weer, flipperkast, chips in bed, twee schnitzels op Marcels bord. Op de terugweg tussen Kleef en Emmerik voortdurend lekke banden in de stromende regen. 

Ook leuk waren de zelfgeorganiseerde Rondes van Wehl en Doetinchem. Afsprinten bij de Pedaleur en daarna meteen in de remmen. Een individuele tijdrit op de Posbank. Marcel was eerder gestart dan ik. Na zijn prestatie daalde hij af om te zien waar ik bleef. Hij kwam naast me fietsen en moedigde me aan. Ik won de tijdrit niet. 

Tijdens de studie kwam bij mij de klad in het fietsen. Ik geloof dat Marcel het af en toe nog wel eens probeerde. Maar voetbal was belangrijker. Hij ontwikkelde zich bij de Knickerbockers tot een scorende spits. Ondanks zijn lengte wist hij het koppen knap te vermijden. We feliciteerden elkaar elk jaar op 30 juli met alweer een verjaardag van Cor Peitsman.

Eind jaren negentig introduceerde Marcel me bij de Haagse voetbalvereniging JAC. Marcel was nog steeds spits. Hij had inmiddels wat technische hoogstandjes onder de knie die hij later ook liet zien toen hij vaste invaller werd bij het zaalvoetbalteam waar ik inmiddels naar was overgestapt. 

De fiets keerde terug in ons leven. Na enkele jaren oefenen met eendaagse heuvelklassiekers, waren we in 2008 eindelijk klaar voor onze eerste Grote Ronde: de Tour des Gladioles vanuit Le Bourg d'Oisans. Glandon, Galibier, Alpe d'Huez en vergeet de Ornon niet. Rustdag naar La Bérarde. Marcel pakte de bollentrui en misschien ook wel het geel.

Grote Rondes hakken er stevig in en tussen de eerste paar Tours des Gladioles zat steeds een rustjaar. In 2010 volgde numero II: Bormio! Het was een memorabele week met vele hoogtepunten. Marcel vervoerde zijn nieuwe aanwinst Sword in een indrukwekkende koffer. De dag over de Mortirolo en de Gavia met de nodige materiaalpech staat ons nog helder voor de geest.

Vanaf 2012 waren we eindelijk klaar voor het jaarlijkse Grote Werk. Een paar dagen Mont Ventoux en daarna door naar de buurt van Embrun. Bonette, Izoard en Agnellobarts. Hoogtijdagen.

In 2013 zaten we aan de voet van La Plagne. De eerste twee dagen hadden we mooi weer, daarna werd het af en toe winter. Fietstochten om nooit te vergeten. Marcel ontwikkelde zich in deze week tot vlogger. Interviews tijdens de klim.

De Dolomieten in 2014, ik denk er nog graag aan. Hectische taferelen op de Kronplatz.

Ook wat dichter bij huis kun je goed fietsen. In 2015 waren de Vogezen aan de beurt. Marcel was nog wat herstellende van een zware winter met holteontstekingen. Hij won alle eerste klimmetjes van de dag en als hij zin had ook de rest. Soms kregen wij wat kruimels. 

In 2016 keerden we terug bij de Alpe d'Huez. Hoogtepunt was de espressomachine van Carina en Sander en de dag dat we de volledige Marmotte hebben gedaan.

Die Marmotte op eigen gelegenheid smaakte naar meer; in 2017 bezochten we eindelijk de Pyreneeën. Na droevig nieuws over de hond werd het toch nog een prachtige fietsweek met als slotetappe de Marmotte des Pyrenées met onder andere twee keer de Tourmalet.

In het najaar van 2018 haakte Sander ziek af en zijn we met zijn drieën naar een koude Eifel afgereisd. Over het huisje dat we daar hadden gehuurd wordt nog vaak nagepraat. Het fietsen was ook de moeite waard, vooral de Bereschijt op dag 1 hakte erin. 

In 2019 leek er geen Tour des Gladioles in te zitten totdat we op het allerlaatste moment wederom afreisden naar de Vogezen om eerst de profs langs te zien komen op La Planche des Belles Filles en daarna toch nog een kleine week zelf aan de bak te mogen.

In coronajaar 2020 werd een korte trip naar Sauerland gepland. Daar kan ik me niet zoveel meer van herinneren. We hebben nasi gegeten.

2021 was een rustjaar. 

Marcel liet ons een paar weken geleden even schrikken maar hij is snel weer opgestapt! We hopen op nog vele Gladiolentours in Goede Gezondheid! We zullen goed op elkaar blijven letten.

Marcel, van harte gefeliciteerd! Met Cor maar ook met jezelf. Nog vele jaren.

Beukeboom wint de Oeuvreprijs

De eerste DDODG Oeuvreprijs in dit millennium wordt uitgereikt aan Marcel Beukeboom. De verdienstelijke veteraan dankt de prijs aan het gedurende zijn wielerleven aaneenrijgen van memorabele prestaties. Met zijn carrière levert hij een grote bijdrage aan de Nederlandse wielergeschiedenis en -cultuur. Een bijdrage die zelfs in volgende millennia, na het beëindigen van zijn carrière, nog merkbaar zal zijn.

Een onafhankelijke jury benoemt de winnaar van de Oeuvreprijs op basis van behaalde resultaten. Dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld DDODG rondeklassementen of publieksprijzen, waarvan de winnaars zichzelf uitroepen.

Jury zwaar onder de indruk

Een ander verschil met voornoemde prijzen is dat voor de oeuvreprijs resultaten gedurende de hele carrière meewegen en bij elkaar optellen. Volgens de jury leert een greep uit de erelijst van Beukeboom dat hij de prijs meer dan verdient:

• 1^ste op doorkomst Cote d’Amermont – ik moest wel hard blijven fietsen om niet om te vallen –  en beste debutant, LBL 2005.
• Als onwettig bepaald patron van het peloton het Zwaard uit steen en aambeeld getrokken in 2008.
• Enige wielrenner van onbesproken gedrag in 2008.
• Winnaar van de Mortirolo Slow Climb Slalom en 1^ste in de rij voor de Salsicce Sauerkraut, Giro di Gladioli 2010.
• Cinglé du Mont-Ventoux.
• Solo aankomst Col de la Bonette, Tour des Gladioles 2012.
• Etappezeges op de Col de l'Iseran, Col du Petit St Bernard, Col de Madeleine, enz. enz. en 1^ste algemeen, punten en bergklassement Tour des Gladioles 2013.
• 1^ste download, najaar 2013.
• Etappewinst Tre Cime de Lavaredo, Giro di Gladioli 2014.
• Een humoristische blogpost op dedoodofdegladiolen.blogspot.com in 2014
• Winst Col d’Aubisque, maar verlies van hond 2017.
• Zilveren medaille, Marmotte des Pyrenées 2017.
• 1^ste algemeen klassement PIAN, jaartal onbekend.
• Puntenklassement Rundum die Eiffel 2019 ondanks een DNF op de Muur van Bereschijt “… en dat zo dicht bij Darmstadt.”
• 1^ste upload, herfst 2020.
• Intimiderend machtsvertoon tijdens de Eendaagse van Limburg 2021.
• Maximale hartslag (KOM) op de stadsfiets, Rome 2022. 

Over de Oeuvreprijs

De DDODG Oeuvreprijs wordt incidenteel door het DDODG bestuur uitgereikt aan renners met een grote staat van dienst. Hiervoor wordt gekeken naar topuitslagen in koersen op het hoogste niveau. Niet alleen de pro-kalender koersen tellen mee, ook de continentale en andere rondes met bovengemiddeld deelnemersprofiel. Verder is de Oeuvreprijs een wisselbokaal, die telkens overgaat naar de eerstvolgende die 50 wordt.

Ronde van Vedett

Ronde van Vedett in Deventer, mijn eerste koers met rugnummer. Vier rondjes door het middeleeuws Bergkwartier, door de Bergkerk en door café De Hip, op mijn eigen retro Gazelle Trim Trophy. In vijf kilometer is het gelukt om mijn ketting eraf te traplopen en pijnlijk door een iets te scherpe bocht te stuiteren. Daarna wel weer de aansluiting met de kopgroep weten te maken. Waarschijnlijk net geen podium. Of net wel.

Filmpje uitgang Bergkerk: https://youtu.be/SuAQ42tGsdM
Filmpje prominenten: https://youtu.be/2RfpBTCDM9w

UCI ontdekt "mechanische doping" na anonieme tip

Tijdens het WK veldrijden werd voor het eerst in de geschiedenis mechanische doping geconstateerd. Officials van de UCI melden dat ze anoniem getipt waren. Dankzij de nieuwste apparatuur bleek de UCI vervolgens in staat deze vorm van fraude op te sporen. Zelf denkt de technische commissie van DDoDG dat je met een timmermansoog en het bestuderen van de foto's ook al een end komt.

Zwienokourov superieur in Definitiefste Grootste Herfstprijs

Op overtuigende wijze wist Alexander Zwienokourov de Definitiefste Grootste Herfstprijs 2015 op zijn naam te zetten. De beer uit Rijswijk sloot zo een wisselvallig wielerseizoen in stijl af. De renner sukkelde het hele jaar met winter-, lente-, zomer- en herfstkilo's, maar wist net op tijd weer de topvorm te vinden om het seizoen af te sluiten met een klassiek zege. Op de tweede plek eindigde een verbeten Zwienokourova, die na terugslag in het hardloopcircuit, het plezier in het fietsen hervond.

Nadat Zwienokourov leep de Posbank op zijn palamares had bijgeschreven, bleek de diesel uit de Randstad de sterktste op de Emma Pyramide. Zwienokourov herstelde zich en gooide definitief de deur dicht op de Zijpenberg. Zwienokourova kon niets anders dan zich gewonnen geven en Zwienokourov kon naar de winst soleren.

De koers kende een bijzondere start. Alsof de wielerunie het permanent aan de stok heeft met de hardloopbond, verschenen enkele opvallende smaakmakers niet aan de start. Nahuez verkoos een modderbad boven de najaarsklassieker. Beukink schermde als een ware Gesink met familieverplichtingen. Maar de kroon spande de smoes van Schumelbarts: volgens zijn whereabouts was hij coniferen aan het trekken. De redactie vermoedt dat het hier gaat om de nieuwste vorm van doping en vreest voor een oneerlijke strijd in het wielerseizoen 2016.

De Grootste Herfstprijs 2015: een voorjaarsklassieker

Dit jaar werd de Grootste Herfstprijs in het vroege voorjaar verreden, op 8 november om precies te zijn. Vijf renners durfden het aan om de degens te kruisen. De eerste uitdaging was de ontmoeting bij het Centrum van de Ronde van Vlaanderen in Oudenaarde. Rond 9.45 uur zouden de renners elkaar treffen. 40% van het peloton, een minderheid, slaagde daarin. De overige 60% kwam op en top geprepareerd rond 10.30 uur aankakken. De toon was gezet voor een lange en hete dag.

In de commotie bij de chaotische start vergat Armstront de doos gebak die hij achter in zijn trui had verstopt. Zo kon het gebeuren dat hij dit kleinood, eerst nog volledig gevuld, een groot deel van de dag bij zich zou moeten dragen.

De eerste kilometers waren zenuwslopend. Het peloton trok langs de Schelde over een onbegaanbaar kuilenpad. Een bijna-valpartij deed zich voor op door zand onzichtbaar geworden roestige stalen platen. Nadat het noodlot vakkundig was afgewend doemde de eerste serieuze hindernis op: de Oude Kwaremont. Je kan wel stellen dat die Kwaremont zijn beste tijd heeft gehad, hoog tijd voor een nieuwe.

Beuks fiets piepte en kraakte. Kettingen sloegen over, ijzer schraapte over titanium, het tempo zakte. Nahuiz en Armstront in zijn wiel namen het commando over. Eenmaal boven begon een lange periode van wachten op Jacques. Zou hij zijn omgekeerd? Verkeerd gereden? Wandelen? Pech? Nadat via de draadloze telefoon contact was gekregen bleek dat hij de blauwe mountainbike-route had gekozen.

Na de hergroepering werd de Paterberg opgezocht. Behalve door Beuk; Beuk vergat de afslag en begon met achterstand aan de klim. Nahuiz en Armstront kropen dicht naast elkaar naar boven. Nahuiz door het gootje, Armstront over de kasseien. Bovenop was het wederom even wachten op Jacques maar hij kwam soepel naar boven fietsen, ondanks een elegante buiteling aan de voet van de klim bij een poging vanuit de goot de kasseien op te sturen.

Dan de Koppenberg. Beuk vertrok als een speer en baande zich een weg door de haag van toeschouwers. Hij vertrouwde de inboorlingen toe dat het hoog tijd werd voor asfalteerwerkzaamheden. Beuk bleek niet meer te achterhalen en vierde een knappe overwinning.

Op naar de Steenbeekdries. Zwaargewichten Zwieno en Armstront hadden plannen en namen beurtelings de leiding. Nahuiz bleek ineens ook over de kasseien te kunnen fietsen en nam de kop over op een hellend gedeelte van de Dries. Hij rook de overwinning maar vergat naar links af te slaan. Zwieno snoerde Armstront de mond ("niks zeggen Gert!") en zette aan. Met een linkerarmpje de lucht in behaalde Zwieno de zege.

Vervolgens de Taaienberg. Beuk had van tevoren aangegeven hier te willen winnen en deed dit dan ook met speels gemak. Bovenop werd het peloton gesplitst. Jacques vervolgde de Blauwe lus, de overige coureurs stapten over naar Rood.

In zomeravondtempo werden Foreest, Steenberg, Valkenberg, Berendries, Elverenberg-Vossenhol, Vossenbroekstraat en Fayte bedwongen. Beuk was hier in zijn element, de kasseien waren voor even buitenspel gezet. De route voerde over rustige maar smalle wegen, afdalingen waren spannend met dank aan natte blaadjes en schaduw.

Met de Muur van Geraardsbergen in aantocht begon Zwieno zich te roeren. Er ging een siddering door het peloton. Zwieno demarreerde op een kruising waar de andere drie renners verkeerd dreigden te gaan. Met samengeknepen billen werd de uitgenaste renner teruggegrepen. Gelukkig voor de drie andere renners leende de aanloop naar de Muur zich verder niet voor gekke fratsen. Een smal paadje langs de Dender bracht het peloton aan de voet van de beklimming. Al in de winkelstraat explodeerde de boel. Beuk voorop, Nahuiz in zijn wiel, Armstront op twee fietslengtes. Na elke bocht werd het smaller, donkerder, natter en gladder. De kopgroep schoof in elkaar en bijna zij-aan-zij gingen de renners het steilste gedeelte op. Nahuiz glibberde als eerste uit zijn klikpedalen en zocht steun bij de steile wand. Armstront kon niet achterblijven en zette ook de wandeling in. Beuk op kop was onvrijwillig solidair en daar strompelden de heren naar boven. Op het laatste stukje richting kapel sprongen de renners toch weer in het zadel en was er nog een beetje strijd om de tweede plek. Het publiek genoot met volle teugen en met lege bidons kwamen de renners boven. Zwieno werd op enige afstand knap vierde en liet zich gretig vastleggen op de gevoelige plaat.

Op naar de Bosberg. Van de aangekondigde wegenwerken gelukkig geen spoor. Op de zonovergoten top bevond zich een praatcafé-met-terras. Een mooie plek voor een colaatje, een tussentijdse evaluatie en een refill van de bidons. Gemoedelijk in het zonnetje zittend kroop het richting de namiddag. Om 16 uur sprongen de renners verschrikt op en begonnen aan de terugreis die hopelijk voor het donker zou worden voltooid. Al snel bleek het niet meer verstandig om de resterende klimmetjes met extra kilometers op te zoeken en werd de grote baan via Brakel naar Oudenaarde opgezocht. Kop-over-kop, langs paard-en-wagen, werd Oudenaarde bereikt. Na een kwartier oponthoud bij een beweegbare brug over de Schelde kwam het Centrum van de Ronde van Vlaanderen weer in zicht en voegde Jacques zich bij het rennerscollectief voor een voedzame maaltijd met biefstukken, frieten, kaaskroketten zonder kaas met garnalen en koffie met mini-magnums. Een smakelijk einde van een schitterende dag op de fiets.

Thumbs up - the complete collection

The death or the gladioli

Louis van Gaal heeft na zijn introductie van Der Tot oder die Gladiolen in de Bundesliga, nu ook de Premier League verblijd met The death or the gladioli. Woordvoerder R. Rouloul van DDODG, zelf een erkend taalkunstenaar, zegt verheugd te zijn over deze verdere internationalisering van het concept. "Mocht Manchester United het komende seizoen Europees voetbal gaan spelen - en wie twijfelt daar aan nu Van Gaal daar coach is - ben ik graag bereid hem voor uitwedstrijden in bijvoorbeeld Azerbaidjan of Griekenland te voorzien van toepasselijke vertalingen in de lokale taal."

Giro del Gladioles V

Tappa 1

Zware etappe in goede weersomstandigheden over vier Italiaanse passen: Valparola, Tre Croci, Tre Cime en Falzarego. Sander had panne op de top van de laatste col, maar we hebben hem met liefde opgehaald met de auto. De fiets is gelukkig in geen tijd gedepanneerd door de lokale bike shop.

Tip van de dag: de Tre Cime de Lavaredo. Weliswaar slalommend omhoog, maar bijna niemand heeft moeten afstappen.

Tappa 2

Tweede etappe waarin de verschillen groter worden en het klassement zich begint af te tekenen. Over de Campolongo, Fedaia, Pordoi en nogmaals de Campolongo.

Tappa 3

Relatief korte etappe met heel veel bochten en uitzichten en toch ook nog 2500 klimmeters: over de Valparola, Giau en Falzarego. Een rit waarin buschauffeur Sander een iets aangepaste route volgt om verderop in de week nog voor een stuntje te kunnen zorgen, wegkapitein Gert de schade beperkt door zijn ploeggenoten voortdurend in het oog en het oor te houden, schaduwkopman Marcel punten pakt voor het bergklassement door in de juiste ontsnapping te zitten en de als waterdrager gestarte Roel de leiderstrui steviger om zijn schouders trekt.

Tappa 4

Lange etappe met als eerste hobbel de Erbe. Een trappetje met 5 km à 12% naar de tweede trede. Daarna de minder bekende, minder hoge, maar zeker zo steile Gnollhof. En om af te sluiten de Gardena, een lange klim met veel auto's.

Geen spektakel voor het publiek, helaas. De klassementen blijven zoals ze waren, mede omdat de nummer 2, 3 en 4 een uur na de rest finishen.

Tappa 5

De voorlaatste etappe zit er alweer op. Een korte etappe die evenwel geen moment vlak was. Parcours is genaamd de Sella Ronda (Campolongo, Pordoi, Sella, Gardena). Noemenswaardig is vooral de vooropgezette aanval op de Gardena van Sander: op zijn dooie akkertje de voorlaatste klim op om in het dal erna - terwijl de rest een jasje uitdeed - op de pedalen te gaan staan. Op het lange vlakke stuk even onder de top kon hij zijn voorsprong nog consolideren, maar in een van de laatste bochten was het toch erop en erover door twee hongerige achtervolgers.

Tappa 6

Heen-en-weeretappe naar het legendarische Plan de Corones - Kronplatz. Een klim van bijna 10 km met stijgingspercentages tussen de 10% en 30%, waarvan de laatste 5 km ook nog eens over een onverhard geitenpad. Gekkenwerk voor wielrenners met dunne bandjes. Dat bleek ook. Met drie lekke banden op ongeveer 1 km voor de top heeft Roel meer tijd besteed aan banden verwisselen dan aan fietsen. Maar wel een ervaring rijker. Respect voor de profs die hier in een dik half uur boven komen.

Het zit erop, morgen weer terug naar huis.

Over the moon

Tour des Gladioles III

Gert: Ok, komtie: we reden met zijn vieren naar boven. Sander deed het in het steile stuk in het bos rustig aan. Roel had een moeilijke eerste dag. Beuk reed hard door. Sander kwam in zijn ritme (allemaal parcourskennis) en achterhaalde eerst Roel en daarna Gert. Inmiddels reden we het bos uit. Gert minderde vaart en liet Roel passeren. Beuk reed lek. Sander kwam voorbij en grijnsde. Beuk pompte. Sander grijnsde nogmaals. Hij mompelde nog iets: hulp nodig? Daarna fietste hij snel door, grijnzend. Beuk pompte nog wat en sprong op de fiets. Witheet van woede kwam hij nog dichtbij maar de gladiolen waren voor Sander. Beuk twee, Roel drie. Gert kwam uitgerust boven, zonder bloedneus.

Sander: Uitstekend verslag. Heb je ook nog iets over de Cingle-beklimming vanuit Sault

Gert: Ja hoor. Sander vertrok met een kwartier voorsprong. Tevens had hij licht gegeten, daar waar de andere drie matadoren nog fietsend moesten uitbuiken. Ondanks het kwartier voorsprong moest Sander nog alle zeilen bijzetten om eerste boven te komen. Roel streed voor een of ander algemeen klassement. Beuk bleef gezellig lang bij Gert. Gert bracht Tom Simpson een eerbetoon. Het was een van de mooiste dagen uit onze levens.

Sander: Je vergeet te melden dat ik dat kwartier nodig had om aan de voet van de beklimming me bezig te houden met een stevig robbertje wildplassen. Kan je ook nog meer vertellen over de Izoard en de Agnellobarts ( gaat lekker zo, dat verslag )

Beuk: En ik ben toch wel geinteresseerd in oorzaak en gevolg van die bloedneus.

Beuk:   Bij een goed verslag horen ook plaatjes. Hier zegegebaar na vijfde beklimming. Ik heb zojuist 1 euro overgemaakt aan 555 voor elk van die vijf.

Gert: De Izoard: Gert was jarig en hij moest en zou die dag een overwinning krijgen. De Izoard was berg 1 op deze dag. Het gezelschap bleef de hele klim dicht bij elkaar in de buurt. In de laatste paar honderd meter zette Beuk alles in het werk om Gert aan de overwinning te helpen, maar hoe langzaam hij ook ging, het lukte Gert niet om dichterbij te komen. Toen Sander dankzij fenomenale parcourskennis te dichtbij kwam, koos Beuk eieren voor zijn geld.

Dan maar de Agnel. Beuk, Gert en Roel leidden lang de dans. In een vlak stuk halverwege sloot Sander weer aan. Tien km onder de top begon het loeren naar elkaar. De marmotten schoten over de weg. Het werd koud en onherbergzaam. Roel deed een jasje aan. Gert beukte tegen de wind en nam per ongeluk twee meter voorsprong. Beuk stopte vakkundig af. De voorsprong van Gert groeide per ongeluk uit naar iets dat zelfs hij niet meer uit handen kon geven. Roel vond het zogenaamd maar onsportief. Sander en Beuk konden zogenaamd echt niet volgen. Gert pakte de prijs in de sneeuw. Het was de mooiste verjaardag uit zijn leven.

Beuk: Toch won je een trui bovenop de Izoard. (Goede opbouw van de spanning in dit verslag. Benieuwd naar hoe het afloopt op de Agnel!?)

Gert: De bloedneus (oorzaak en gevolg). In mijn herinnering had ik er maar eentje: tijdens de eerste Ventouxbeklimming op de Cinglédag. We waren al diep in het bos. Ik snoot mijn neus op wielrennerswijze (zonder zakdoek). Het begon te bloeden, stromend. Ik moest met één hand in mijn neus knijpen en met de andere aan het stuur trekken. Het ging elf procent omhoog. Tamelijk oncomfortabel. Ik ben gaan zitten. Er stak een herder de weg over met 50 schapen. Na een minuut of zeven ben ik weer gaan fietsen. Later op de dag, net na het bezoek aan het monument van Simpson, zag ik diezelfde groep schapen door het maanlandschap banjeren. Daar waar wij drie keer omhoog gingen, waren de schapen al tevreden met één beklimming.

De bloedneus werd gestelpt met het roze giromutsje. Nadat het bloeden was gestopt, verhuisde het hoedje weer naar een warme plek onder mijn helm. Petje af voor zo'n handig hoedje.

Dag 2 (Malaucène) bewaren we voor later. Was een mooie dag. De halve rustdag (Les Orres) kende een spectaculaire eindsprint (nietwaar Sander?). Dag 6 (Bonette) verdient ook enige aandacht, vooral de klim à deux van Roel en Gert over de Col waarvan de Naam me niet te binnen schiet.

Tour des Gladioles IV

Hoewel DDODG nog steeds wacht op het verslag van de Tour des Gladioles III (u weet wel, die heroische tocht die onze helden de titel 'Cingle' opleverde), hierbij toch alvast een terugblik op de Tour des Gladioles IV - de editie van 2013. Het is immers die tijd van het jaar, en je kunt maar beter de eerste zijn, zodat zo'n verslag niet meteen ondersneeuwt in de tsunami aan jaaroverzichten.

Het deelnemersveld van de TdG IV bestond uit precies dezelfde renners als vorig jaar. We kunnen dus kort zijn qua introductie. Van links naar rechts: G. Schumelbarts, Beukink, A. Zwienokourov en Raoul Na Huiz. Vermeldenswaard: voor het eerst in de geschiedenis van de TdG zijn alle renners de 40 gepasseerd. In leeftijd dus. Werd het daarmee een veteranen-fietstochtje? Niets van dat alles. Barre weersomstandigheden, brute stijgingspercentages, klassieke afstanden, eerzucht - alle ingredienten voor een onvergetelijke tour waren daar. Maar het moet natuurlijk nog wel even worden opgeschreven.

Dag 1. Bourg St Maurice - Col de l'Iseran

Afstand: 120 km
Hoogtemeters: 2485
Klim Col de l'Iseran: 47 km

Doorkomst op de top:
1. Beukink - 2:58,48
2. Raoul
3. Schumelbarts
4. Zwieno

Geen kinderachtig klimmetje om mee te beginnen, maar een verstandig besluit van onze koersdirecteur om het dak van de Tour direct op de eerste dag te bezoeken. Later deze week werd de passage over deze col afgesloten vanwege te winterse omstandigheden. Een gelukkige vrijdag de 13e derhalve. Bijna vijftig kilometer klimmen vraagt een gecontroleerde aanpak, niet direct de knuppel in het kruitvat gooien. Of de vlam in het hoenderhok. Na een kilometertje of tien kwam er echter toch al wat tekening in het veld en halverwege, zo'n beetje ter hoogte van het stuwmeer, waren het Raoul en Beukink die duidelijk maakten dat de strijd om de bergpunten tussen hen zou gaan. Met nog een kilometer of vijf te gaan plaatste Beukink de beslissende demarrage en kon hij op 2770 meter hoogte het slagveld overzien.

Zo zien lijden en triomf er dan uit:

Dag 2. Cormet de Roselend - Col du Pre - Cormet de Roselend

Afstand: 108 km

Hoogtemeters: 2865

Klim Bourg St Maurice - Cormet de Roselend: 19,4 km

Klim Beaufort - Col du Pre: 12,2 km

Klim Col de Meraillet - Cormet de Roselend: 7 km

Doorkomsten:

Cormet de Roselend

1. Beukink - 1:26,55

2. Raoul

3. Zwieno

4. Schumelbarts

Col du Pre

1. Raoul

2. Beukink - 1:13,35

3. Schumelbarts

4. Zwieno

Cormet de Roselend

1. Raoul

2. Zwieno

3. Schumelbarts

4. Beukink - 31,05

Een dag met meer hoogtemeters en minder klimkilometers. Voor de wielerkenners en wiskundigen onder u zal het duidelijk zijn; de stijgingspercentages zullen toenemen. Zoals gebruikelijk in etappes met meerdere beklimmingen werd ook nu in de eerste klim rustig aangedaan. Er was zelfs tijd voor enkele interviews door de 'embedded journalist' - een noviteit deze tour. Toch werd ook bij de eerste passage van de Cormet al gesprint om de punten. Beukink klopte Raoul met enkele fietslengtes maar verspeelde hierbij de energie die hij later die dag nog zo hard nodig zou hebben.

De Col du Pre, een onbekende voor de meeste Tourvolgers, bleek een aardige scherprechter. Vele kilometers boven de 10%, veel gedraai en gekeer en bovendien warme omstandigheden. Voor de Colombiaan in het gezelschap ideale omstandigheden. Raoul liet iedereen z'n derriere zien en wachtte op de top ontspannen tot de rest van het peloton zich afgepeigerd boven meldde.

Voor de statistieken -maar zeker ook de eer- voegde hij niet veel later ook de tweede passage van de Col de Roselend aan zijn palmares toe. De strijd om de bollen ligt nog helemaal open.

Dag 3. Aime - La Plagne 2000

Afstand: 42 km

Hoogtemeters: 1485

Klim La Plagne: 20 km

Doorkomst op La Plagne:

1. Raoul

2. Beukink - 1:46,15

3. Zwieno

4. Schumelbarts

Deze dag stond te boek als een rustdag, maar er moest toch ook weer aardig geklommen worden. Vanuit de achtertuin zo omhoog naar La Plagne, maar niet met zo'n mooi weertje als Boogerd destijds had tijdens zijn gedenkwaardige zegetocht. Met alleen een Frans stokbrood achter de kiezen en wat Isostar in de bidons probeerden de mannen er net zo iets moois van te maken. Omdat de regen met bakken naar beneden kwam hadden ook de laatste toeschouwers een droog heenkomen gezocht, behalve dan die ene gestresste Fransoos die de renners vanuit z'n auto van dichtbij probeerde te bekijken. De kou zorgde er voor dat de krachten sneller dan normaal het lichaam verlieten. En ook nog eens niet via de trappers. Afzien dus. Mist en regen zorgden er gelukkig voor dat de verder lelijke klim grotendeels aan het zicht onttrokken werd. En dat de afdaling levensgevaarlijk werd. Gelukkig eindigde die waar de klim begon. In de achtertuin.

Dag 4. Bourg St Maurice - Col de Petit St Bernard

Afstand: 62 km

Hoogtemeters: 1375

Klim Col du Petit St Bernard: 27,1 km

Doorkomst Col du Petit St Bernard:

1. Beukink - 1:53,55

2. Schumelbarts

3. Raoul

4. Zwienokourov

Op de vierde dag nog meer heroiek. Zo tegen het einde van de Tour begint Schumelbarts altijd in vorm te komen. Eigenlijk is hij gemaakt voor wedstrijden die veel zwaarder zijn. Enkele weken duren. Niet voor niks boekte hij zijn grootste overwinningen op bergen als de Agnel (dat verslag volgt nog - TdG III). Met een tweede dag van herfstige ellende, op grotere hoogte overgaand in winterse koude, werd hij daarom op zijn wenken bediend. In hemdsmouwen en korte broek bij temperaturen rond het vriespunt joeg hij de tegenstand al bij aanvang angst aan. Vervolgens 80% van het kopwerk terwijl de rest van het peloton aan het afzien was in zijn wiel. Klaar zijn voor de beslissende demarrage. Nog een keer de neus legen, en dan... bloedneus! Jawel, daar was ze weer, de toverkol met de hamer! Een paar kilometer onder de top liep met een halve liter bloed ook de moraal uit zijn lichaam. Overduidelijk de sterkste, en dan toch weer met lege handen. Maar eens dan komt de dag die je wist die zou komen. Misschien is de Angliru wel gemaakt voor Schumelbarts?

Overigens zat de echte pijn dit keer in de afdaling. IJskoud, nat, zonder goede grip op weg of velg diezelfde 27 km weer naar beneden. Unaniem werd dit deel van de Tour uitgeroepen tot zwaarste onderdeel. Grotere verschillen dan op welke klim dan ook. Als er een bezemwagen was geweest, was iedereen er ingestapt.

Dag 5. La Léchère - La Chambre - La Léchère

Afstand: 95 km

Hoogtemeters: 3100

Klim Col de la Madeleine: 25,2 km (noordzijde) en 19,3 km (zuidzijde)

Doorkomsten:

1. Beukink - 1:54,25 (noord) en 1:47,45 (zuid)

2. Raoul

3. Schumelbarts

4. Zwienokourov

Met recht de koninginnenrit. 2x een col van de buitencategorie op de laatste dag. Met afstand de meeste hoogtemeters en qua stijgingspercentages (zeker vanuit La Chambre) de zwaarste berg van de Tour. Maar wat een prachtige beklimmingen! 

Omdat beelden meer zeggen dan woorden, hierbij een van vele prachtige reportages van de meefietsende cameraman:

Tijdens deze etappe verlengde Beukink zijn abonnement op de bolletjestrui met weer een jaar, wisten de andere renners -hetzij rekenkundig, hetzij middels al dan niet gefingeerde verkiezingen, hetzij middels puik fietswerk- diverse andere truien en prijzen binnen te slepen en ging de neutrale toeschouwer weer als grote winnaar naar huis. Dankzij deze mannen is 40 het nieuwe 30 geworden en beseften voorheen als bejaarden afgeschilderde collegarenners dat er gewoon nog grote rondes gewonnen kunnen worden op deze leeftijd. Het einde van de progressie lijkt nog niet in zicht.

NB. over de uitslagen in dit verslag kan worden gecorrespondeerd. Bovendien zal er, wanneer de tijdelijk beheerder van de filmpjes dit toestaat, ook nog meer bewegend beeld kunnen worden toegevoegd.

Nog 20 dagen..

..tot de start van de Tour des Gladioles 2013..

Wielrenner van het jaar 2013

De eerste (zelf-)genomineerde is bekend. Uitslag uiteraard pas eind 2013. De belangrijkste koers moet nog beginnen. Al gaat het natuurlijk niet (alleen) om de prestaties op de fiets.

Uit de oude doos

Jonge goden, klaar voor de start van de Tour des Gladioles, editie 2008.

Binnenkort op deze plaats: Team DDODG 5 jaar later.

Madeleine

Over and over again

I keep tasting that sweet madeleine

looking back at my life now and then asking: 
if not later then when?
(Pet Shop Boys)

Ondertussen in de Savoie..

Webcams Savoie.

Tour des Gladioles 2013

Het lijkt nu toch officieel: er komt geen verslag van de Tour des Gladioles 2012 meer op DDODG. Beoogd auteur Schumelbarts, alias Gance Armstront, heeft het te druk gehad met de verdediging van ons vaderland en heeft zich bovendien voorgenomen nog beter geprepareerd aan de start van de editie 2013 te verschijnen. In vrije uurtjes wordt menig kilometertje weggetrapt. Naar verluidt is dhr Armstront ook bevangen door een acute aanval van bescheidenheid. Hij schijnt het lastig te vinden al te lyrisch uit te wijden over zijn grote overwinning op de Agnel. Op zijn eigen verjaardag nota bene. Ja, beste lezertjes, u leest het goed, Gance kwam als eerste boven op deze Alpenreus. Jammer dat u hierover nooit het fijne te weten zult komen...

Goed dan. 2013. Zonder dat u er op dit medium over heeft kunnen lezen heeft team DDODG niet stilgezeten dit jaar. Het echtpaar Zwienokourov beleefde zijn Hochzeit en diverse andere hoogtepunten tijdens een bizarre fietstocht door de Oostenrijkse, Zwitserse en Italiaanse Alpen. Gance pakt de voorbereiding tegenwoordig ook serieus aan en fietst dan al tegen serieuze Franse bergen op. Raul gooit het over een andere boeg en denkt dat zon, zee, Aziatisch eten en dito materiaal hem de gladiolen zullen brengen. Beukink tenslotte, hij koos voor de Noorse aanpak.

Wat dit allemaal gaat opleveren? Moeilijk te zeggen. In ieder geval heeft de Tour des Gladioles een datum:

12 - 17 september 2013.

Plaats van handeling: de Savoie, Franse (en misschien deels Italiaanse) Alpen. Vertrekplaats: Aime.

Zwienokourov heeft vast een tipje van de sluier opgelicht voor het etappeschema, maar dit verdient nog nadere uitwerking:

Arc 1800: proloog op 18 sept?

1. Iseran ( http://www.grenoblecycling.com/BourgStMaurice-Route2.htm )

2. Cormet de Roselend en  Col du Pre ( http://www.grenoblecycling.com/BourgStMaurice-Route1.htm )

3. Petit st Bernard en de Colle San Carlo ( http://www.grenoblecycling.com/BourgStMaurice-Route3.htm )

4. Heen en weer over de Madeleine ( http://www.mapmyride.com/fr/aigueblanche-rhone-alpes/col-de-la-madeleine-from-moutiers-side-route-27791208 )

5. La Plagne ( http://www.climbbybike.com/climb.asp?qryMountainID=6879 ) en Les Arcs ( http://www.cycling-challenge.com/la-ville-des-glaciers-and-les-arcs-2000/ ) 

6. Courchevel ( http://www.climbbybike.com/nl/beklimming.asp?qryMountainID=6792#profile) al dan niet met Meribel en/of Val Thorens

Uiteraard kunnen de fans van DDODG nog suggesties doen. Zoals bekend (of misschien ook niet, bij het uitblijven van een verslag) zijn de heren inmiddels allen Cingle (zie: www.clubcinglesventoux.org), en dus niet voor een kleintje vervaard. Gevoegd bij de zelfs toegenomen trainingsarbeid, het betere materiaal en het feit dat wielrenners over algemeen beter worden naarmate de leeftijd vordert, moeten mooie combinaties van verschillende cols op een dag gemaakt kunnen worden. 

Wordt vervolgd.

De kop is er af

De trouwe lezertjes van DDODG (Hallooo, zijn jullie daar nog..nog..nog?) zijn danig op de proef gesteld de afgelopen tijd. Welgeteld 1 (zegge: een) bericht hebben jullie kunnen begroeten dit jaar. En dat was dan ook nog eens een polletje (rustig Hans, niet van gras). Deze radiostilte is deels te verklaren door alles wat er is gebeurd in wielerland. Uw helden gaan hier alle verschillend mee om. De een begint als een gek te bloggen, maar dan op het verkeerde blog (zie eerdergenoemde poll), de ander schiet in de bekende ontkenningskramp en de rest traint nu nog harder om te bewijzen dat je ook met een flinke dosis talent een heel eind kunt komen.

Een minstens zo belangrijke reden voor het tijdelijk stilvallen van DDODG is de grote spanning voor het verschijnen van het Grote Verslag van de Tour de Gladioles van 2012. De tour waarin niet alleen vier cingle titels aan de ploeg konden worden toegevoegd, maar waarin ook heroische prestaties op bergen als de Agnel en de Bonnet te zien waren. Dat zulks een writer's block oplevert valt alleszins te begrijpen.

Desalniettemin is de kop van seizoen 2013 eraf. Dat was ie al met de Nieuwjaarsrit op -hoe kan het ook anders- 1 januari, en de Omloop van het Salland, maar officieel beginnen we natuurlijk pas te tellen wanneer ploeg DDODG voltallig aan de start verschijnt van een 100+ wedstrijd. Dat gebeurde op 2e Paasdag in het prachtige Mergelland en dito Voerstreek. Waarom deze rit in Volta Limburg Classic is omgedoopt valt niet te begrijpen na een dag fietsen in omstandigheden die de titel 'Hel van het Mergelland' meer dan waardig waren.

Enfin, of beter: en depart, de kaarten moesten op tafel. Althans, de eerste hand. Voor de vaste bezoeker van dit forum bekende patronen:
- parcourskennis bij de oude Zwienokourov, evenals het mis-schakelen op het moment supreme
- indrukwekkende Ausdauer bij de ongetrainde Diesel Diva
- veelbelovende klimprestaties en (dreigende) materiaalpech bij Raul na Huiz (officiele spelling)
- een aaneenrijging van overwinningen op onbeduidende bergjes en viaducten van Gance Armstront
- linkebalgedrag en koukleumerij van Beukink
Kortom, ook voor de rest van dit seizoen kunnen we de totoformulieren wel alvast invullen. Of..?

Zo'n eerste koers geeft toch ook wel weer de nodige aanwijzingen waarom het dit jaar misschien toch net even anders zal gaan dan andere jaren. Dit zijn de zaken die DDODG u meegeeft voor dit seizoen:
- de Zwienokourovjes lijken snode plannen te hebben en gaan al in het late voorjaar op een hoogtestage die zijn weerga niet kent. Zwieno legde bovendien een macht aan de dag die bevestigt wat we al dachten: deze man kan alleen maar beter worden. Ook lijkt hij zijn leiderschap m.b.t. de parcourskeuze voor de Grand Tour uit handen te willen geven.
- Raul gaat op de Chinese toer en dreigt zijn Gele Gazelle te vervangen door een snel karretje uit het land van de rijzende zon.
- Armstront heeft ook nieuw materiaal (van de Lidl), maar laat daarnaast ook zijn hartslagmeter weer thuis. Dat kan zijn prestaties alleen maar ten goede komen, zeker als hij ook nog die anderhalve kilo modder van zijn helm afbikt.
- Beukink's hegemonie in de bergen vertoont barstjes. Niet alleen kreeg hij een krampaanval tijdens een onbeduidend Belgisch klimmetje, ook moest hij de Grande Finale (Les Waides) aan Raul laten.

Beste kenners, zegt u het maar.

PS. Als echte kenners laat u zich natuurlijk niet door dergelijk koffiedik om de tuin leiden. Cijfers wilt u zien. Welnu, als het de organisatie behaagt, zijn de officiele klimtijden van de 3e Volta Limburg Classic binnenkort te bewonderen op www.helvanhetmergelland.nl. Klik op het tabblaadje 'klassement' en zoek naar uw favorieten.