Sander: Uitstekend verslag. Heb je ook nog iets over de Cingle-beklimming vanuit Sault
Gert: Ja hoor. Sander vertrok met een kwartier voorsprong. Tevens had hij licht gegeten, daar waar de andere drie matadoren nog fietsend moesten uitbuiken. Ondanks het kwartier voorsprong moest Sander nog alle zeilen bijzetten om eerste boven te komen. Roel streed voor een of ander algemeen klassement. Beuk bleef gezellig lang bij Gert. Gert bracht Tom Simpson een eerbetoon. Het was een van de mooiste dagen uit onze levens.
Sander: Je vergeet te melden dat ik dat kwartier nodig had om aan de voet van de beklimming me bezig te houden met een stevig robbertje wildplassen. Kan je ook nog meer vertellen over de Izoard en de Agnellobarts ( gaat lekker zo, dat verslag )
Beuk: En ik ben toch wel geinteresseerd in oorzaak en gevolg van die bloedneus.
Beuk: Bij een goed verslag horen ook plaatjes. Hier zegegebaar na vijfde beklimming. Ik heb zojuist 1 euro overgemaakt aan 555 voor elk van die vijf.
Gert: De Izoard: Gert was jarig en hij moest en zou die dag een overwinning krijgen. De Izoard was berg 1 op deze dag. Het gezelschap bleef de hele klim dicht bij elkaar in de buurt. In de laatste paar honderd meter zette Beuk alles in het werk om Gert aan de overwinning te helpen, maar hoe langzaam hij ook ging, het lukte Gert niet om dichterbij te komen. Toen Sander dankzij fenomenale parcourskennis te dichtbij kwam, koos Beuk eieren voor zijn geld.
Dan maar de Agnel. Beuk, Gert en Roel leidden lang de dans. In een vlak stuk halverwege sloot Sander weer aan. Tien km onder de top begon het loeren naar elkaar. De marmotten schoten over de weg. Het werd koud en onherbergzaam. Roel deed een jasje aan. Gert beukte tegen de wind en nam per ongeluk twee meter voorsprong. Beuk stopte vakkundig af. De voorsprong van Gert groeide per ongeluk uit naar iets dat zelfs hij niet meer uit handen kon geven. Roel vond het zogenaamd maar onsportief. Sander en Beuk konden zogenaamd echt niet volgen. Gert pakte de prijs in de sneeuw. Het was de mooiste verjaardag uit zijn leven.
Beuk: Toch won je een trui bovenop de Izoard. (Goede opbouw van de spanning in dit verslag. Benieuwd naar hoe het afloopt op de Agnel!?)
Gert: De bloedneus (oorzaak en gevolg). In mijn herinnering had ik er maar eentje: tijdens de eerste Ventouxbeklimming op de Cinglédag. We waren al diep in het bos. Ik snoot mijn neus op wielrennerswijze (zonder zakdoek). Het begon te bloeden, stromend. Ik moest met één hand in mijn neus knijpen en met de andere aan het stuur trekken. Het ging elf procent omhoog. Tamelijk oncomfortabel. Ik ben gaan zitten. Er stak een herder de weg over met 50 schapen. Na een minuut of zeven ben ik weer gaan fietsen. Later op de dag, net na het bezoek aan het monument van Simpson, zag ik diezelfde groep schapen door het maanlandschap banjeren. Daar waar wij drie keer omhoog gingen, waren de schapen al tevreden met één beklimming.
De bloedneus werd gestelpt met het roze giromutsje. Nadat het bloeden was gestopt, verhuisde het hoedje weer naar een warme plek onder mijn helm. Petje af voor zo'n handig hoedje.
Dag 2 (Malaucène) bewaren we voor later. Was een mooie dag. De halve rustdag (Les Orres) kende een spectaculaire eindsprint (nietwaar Sander?). Dag 6 (Bonette) verdient ook enige aandacht, vooral de klim à deux van Roel en Gert over de Col waarvan de Naam me niet te binnen schiet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten