het parcours is kort maar krachtig: de Gavia vanuit Bormio.
De Gavia laat zich het best samenvatten in 2 legendarische verhalen, te beginnen in 1988.
Breukink deed overigens de klim vanuit Ponte di Legno, die volgt later in de week.
De tweede legendarische beklimming is die van Zwieno in de zomer van 2008. Startend vanuit een bewolkt Bormio liep het eerste stuk soepel. Ver voorbij Santa Catharina - Zwieno klimt nog steeds als een jonge hinde - begint de motregen. Na de lastige stukken, inmiddels zitten we boven de boomgrens, wordt de regen heviger. Een plek om te schuilen is er niet. Zwieno besluit door te rijden en trotseert hagel, bliksem ( rotsen, geen beschutting, bliksem, wat zou u doen? Doorrijden naar top met hotel, omkeren of gaan liggen op de grond) en rijdt in een toptijd ( hoezo adrenaline) naar boven. Tijdens de afdaling is de hagel weer regen geworden en Zwieno manoevreert met dichtgeknepen remmen bibberend door instant bergstroompjes. Ondanks de barre omstandigheden is de tijd bij aankomst geweldig.
Dit jaar wordt in de GdG een klasbak vooraan verwacht. Wij houden serieus rekening met Armstront die in de buurt van zijn top komt. Zwieno is in het voordeel vanwege zijn fenomenale parcourskennis. Molligma is zijn beerbelly ondertussen wel kwijt en gaat ook meedoen om de prijzen. Is gedoodverfd favoriet Raoul in staat om al dit geweld het hoofd te bieden?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten