LANDGRAAF - De heren van team DDODG kregen omstebeurt te maken met het fenomeen 'inzinking' tijdens de laatste editie van de Amstel Gold Race. Dit baart de ploegleiding van DDODG de nodige zorgen m.h.o.o. de resterende voorjaarsklassiekers, maar vooral ook de grote ronden - wanneer er echt geklommen moet gaan worden. Om die reden zijn verschillende deskundigen geraadpleegd teneinde een oplossing voor dit euvel te vinden.
Dr. W.B. van Dale wijst op een tweetal mogelijke verklaringen. We zouden hier te maken kunnen hebben met een dal, of een laagte in het parcours. Volgens Van Dale is het heel gebruikelijk in het wielrennen om na een beklimming af te dalen richting lager gelegen gebieden. Niets om je echt zorgen over te maken. Een tweede mogelijke verklaring is dat de renners verslappen. Een dergelijke verslapping kan volgens deze Neerlandicus zowel van geestelijke als lichamelijke aard zijn. Beiden zijn niet bevorderlijk voor een goede wielerprestatie. Op basis van de door de renners verstrekte gegevens valt moeilijk te zeggen of we hier met de eerste of tweede variant te maken hebben, daarvoor is meer onderzoek nodig.
Wielerhistoricus Gaert Vanderzwienenhuyzen denkt in de richting van de mentale slapte, en meent de verklaring te hebben gevonden in de prestaties van het drietal in eerdere klassiekers, waarbij overigens ook fysieke elementen een rol spelen. Voor Brilgert denkt hij terug aan de klap die deze opliep na het nuttigen van een kopje tomatensoep. Voor Nahuyens aan technisch malheur aan de ketting. En voor Zwienokourov aan slechte weersomstandigheden. Al deze zaken zorgden er in het verleden voor dat de heertjes onder de druk van het moeten presteren uit konden omdat 'externe omstandigheden' dit onmogelijk maakten. Het overslaan van de soep, een goede onderhouden fiets en prachtig weer maakten dat er geen excuses voorhanden waren, en er van begin tot eind gefietst moest worden. En daar, zo stelt Vanderzwienenhuyzen, zijn de renners van DDODG mentaal niet tegen opgewassen. Terugkijkend op de Amstel Gold Race blijkt eigenlijk alleen Zwienokourova constant te hebben gepresteerd. Voila.
Drs Sjeng Maessen, geograaf, neigt desgevraagd toch naar de eerste optie van Dr Van Dale, een landschappelijk kenmerk. Maessen, een kind van de streek, legt uit dat Limburg aardig wat heuvels kent. Sommige van deze heuvels zijn opgenomen in het parcours van de AGR. Huls en Fromberg, maar ook Eyserbosweg, worden, anders dan de Keutenberg, gevolgd door een afdaling die overgaat in een laagte. Op z'n Limburgs een 'enzenking'. "Maar", zo voegt Maessen ons nog toe, "deze wielrenners zouden op z'n goed Limburgs ook wel eens gewoon 'sjlumme schattepummekes' kunnen zijn.."
6 opmerkingen:
Ik vind dit een knap staaltje scorebordjournalistiek
Ik vind het twiepies gevalletje "amerikaans onderzoek".
Drs Beukebroodje vergat in bovenstaande publicatie te vermelden dat we ons tegenwoordig in het tijdperk van het oude en nieuwe wielrennen bevinden.
Ik zeg altijd maar zo: beter een halve inzinking in plaats van een hele in de lucht. Ik zei het net nog.
Geachte heer Gaert Vanderzwienenhuyzen, Brilgert bestrijdt een inzinking te hebben gehad jl zaterdag. Na zeges op de Loorberg, Camerig, Kruisberg, Eyserbosweg, Huls en Bergseweg (de meeste van deze zeges met speels gemak: zonder te versnellen bleek de rest van het pak gewoon te moeten passen) en op de overige bultjes tweede plaatsen (in het wiel van de nummer 1) vond Brilgert het halverwege de Keutelberg welletjes en liet hij de kruimels liggen voor de andere coureurs. Hopende een misverstand uit de weg geholpen hebbende, verblijf ik en spoor ik u aan tot een beter doorwrocht artikel in de nabije toekomst. Komt u anders gewoon eens in de koers kijken hoe het eraan toegaat.
'Kruimels' noem je de finale, hahaha. Om met de oude Zwienokourov te spreken: de punten liggen op de Cauberg
Wat dat betreft was Bilgert zeg maar de Barredo van de toerversie.
Een reactie posten