MAASTRICHT - De Ollander Philippe Bilgert vertrok gisteren als grote favoriet in de Amstel Gold Race. De renner van DDoDG won de Nederlandse klassieker nog nooit, maar verscheen fit en in topvom aan de start. Hij was immers de enige die een normale nachtrust had gehad. Bilgert liet op de Wassenaarse slag al zien dat hij klaar was voor een hoofdrol in de Limburgse heuvels en maakte de favorietenrol meer dan waar.
Bilgert kreeg vanaf kwart over tien af te rekenen met renners die hij in het klassieke voorseizoen nog niet was tegengekomen.
Het echtpaar Zwienokourov bijvoorbeeld, of Nahuyens. Het zijn coureurs die hun kansen zien in de Gold Race of, een paar weken later, Tilff-Bastogne-Tilff.
De start kende een opmerkelijk verloop. Normaliter rijdt Bilgert het snot voor ogen op de eerste cols om vervolgens kotsend ten onder te gaan. Dit keer werd de strijd hard gemaakt vanaf het vertrek, maar bleef het dankzij hartslagmeters met alarmbellen op de colletjes rustig. Resultaten: topgemiddelden, maar minder heroïek.
Tijdens de koers wisselde de favorietenrol regelmatig van eigenaar. Zo kon het gebeuren dat Zwienokourov op de Vaalserberg in verwarring raakte door solo op de top te arriveren. Nahuyens lastte acuut een rustpauze in en deed 15 km later bij de ravitaillering rustig zijn schoenen uit naast wat verzorging van zijn derde, vierde en vijfde bal. Achteraf kan je je afvragen of Bilgert en Zwienokourov op dat moment niet gewoon nog harder aan de boom hadden moeten schudden.
Na de ingelaste rust mocht Bilgert trots als eerste de Kruisberg en -nog mooier- de Eyserbosweg op draaien. Net als Boogerd in zijn beste jaren. Ook Bilgert wist niet goed wat hij met deze weelde aan moest en ging rustig zitten wachten op Zwienokourov en Nahuyens. De finale werd een waar spektakel. Op de Huls reden Bilgert en Nahuyens weg van het duo Zwienokourov, maar raakten nooit uit zicht. Na de Keutenberg zette mevrouw Zwieno meneer Zwieno bij Bilgert af, die opeens alleen bleek te zitten. De vogel met het Raleigh-shirt was gevlogen. De tijdrit van Zwienokourov met kunst en vliegwerk tussen een overschot aan ploegleiderswagens door bleek niet meer genoeg om Nahuyens te achterhalen.
En zo kon het gebeuren dat na een dagje verstoppertje spelen de gladiolen andermaal naar Deventer verkasten. Volgend jaar maar eens de AGR inruilen voor Parijs-Roubaix.
17 april 2011
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Maar wat gebeurde er allemaal tussen de Hulsberg en de Keutenberg? Inzinkingen, hervonden krachten, wachten of doorrijden, d'r op en d'r over, niet opletten, vol in de beugels, geparkeerd... Kortom, genoeg om een boek over te schrijven?
Bilgert passeerde Nahuyens in het laatste stuk van de Huls. In de afdaling haalde Nahuyens de klimgeit weer bij. Samen reden ze naar Heerlen en begonnen aan de Bergseweg. Waarschijnlijk liet Bilgert Nahuyens hier weer achter want op de top was hij alleen. Bilgert wist niet wat hem te doen stond en ging met de handrem erop op weg naar de Fromberg. De Fromberg werd op het dooie gemak beklommen, zie de videobeelden. Bilgert begreep er niks meer van tot hij kort voor de top van de Fromberg Nahuyens ineens voor hem zag rijden! In de afdaling werd Nahuyens tot de orde geroepen door de beste man in koers. Samen draaiden de matadoren de Keutenberg op. En daar moest Bilgert dan toch passen. Tot overmaat van ramp wist Zwienokourov plotseling aan te sluiten en in de mèlee van renners die op weg waren naar de cauberg verloor Bilgert ook de aansluiting met Zwieno zodat hij genoegen moest nemen met een derde plaats. Er had meer in gezeten, maar daar is meer koersinzicht en geloof in eigen kunnen voor nodig. Misschien volgend jaar?
Schitterende heroiek! Al lijkt het op de beelden dat de omstandigheden waren geschapen voor mooi-weer-fietsers. Lijkt me mooi om weer eens mee te doen, ik ga hard werken aan een come-back op de Europese wegen..
Een reactie posten