11 september 2012
09 september 2012
26 augustus 2012
Zwienokorouv raakt op stoom
Ook na 3 dagen hangt het nieuws rond Armstront en het stoppen van zijn strijd tegen edgar allen poe als de zoveelste donderwolk boven het peloton.
DDoDG verzamelde de meest in het oog springende commentaren van oud-collegae, kenners en ander volk op het nieuws. een collage:
Tyler Hamilton: "Die bus stopte altijd ergens in de middle of nowhere en dan werden we met zijn allen een pretpark in gestuurd. Griezelig!"
Theo de Rooij: "What's next, gaan we straks Engelbartali ook nog opgraven en zijn haren controleren."
Eddy Merckx: "Armstront zit al een tijdje in zak en aars"
En zo zal de telex nog wel een tijdje blijven rammelen.
Ondertussen zoefde over 's lands heeren wegen een ontspannen Zwienokourov. Klaar voor zijn laatste kunstje. De laatste serieuze krachtmeting betrof een rondje waterweg a 55 km met een moyenne van 33 en dat ondanks de harde wind. Het was alsof de tijd had stilgestaan.
Mooier nog dan de prestatie waren de gedachten van de toeschouwers die afgleden naar vervlogen tijden. De redactie moest denken aan Zwienquetil, monsieur chrono; niet vies van wat lekkers bij de koffie en tegen het uurwerk bijkans onklopbaar.
Zwienokourov deed ook denken aan die andere illustere fransoos: Zwienault, ofwel de man met de streken. Hou hem in de gaten als hij een dealtje probeert te sluiten op de flanken van de Ventoux.
Op het stuk langs de Waterweg ( wind in de rug en 47 op de teller ) leek Zwienokourov nog het meest aan die derde grote tijdrijder en vijfvoudige tourwinnaar: Miguel Zwiendurain.
Zo zie je maar: waar discussie gevoerd wordt over het inleveren van publieksprijzen - prijzen waar uberhaupt geen controle aan te pas komt, het is immers of daarentegen een publieksprijs - valt er nog genoeg te smullen op de fiets. Laat die alpen maar komen.
Btw: weerbericht Bedoin:
Geen regen, einig wind, graadje of 29. Zwembroeken zonder pijpjes en zonnebrand mee!
DDoDG verzamelde de meest in het oog springende commentaren van oud-collegae, kenners en ander volk op het nieuws. een collage:
Tyler Hamilton: "Die bus stopte altijd ergens in de middle of nowhere en dan werden we met zijn allen een pretpark in gestuurd. Griezelig!"
Theo de Rooij: "What's next, gaan we straks Engelbartali ook nog opgraven en zijn haren controleren."
Eddy Merckx: "Armstront zit al een tijdje in zak en aars"
En zo zal de telex nog wel een tijdje blijven rammelen.
Ondertussen zoefde over 's lands heeren wegen een ontspannen Zwienokourov. Klaar voor zijn laatste kunstje. De laatste serieuze krachtmeting betrof een rondje waterweg a 55 km met een moyenne van 33 en dat ondanks de harde wind. Het was alsof de tijd had stilgestaan.
Mooier nog dan de prestatie waren de gedachten van de toeschouwers die afgleden naar vervlogen tijden. De redactie moest denken aan Zwienquetil, monsieur chrono; niet vies van wat lekkers bij de koffie en tegen het uurwerk bijkans onklopbaar.
Zwienokourov deed ook denken aan die andere illustere fransoos: Zwienault, ofwel de man met de streken. Hou hem in de gaten als hij een dealtje probeert te sluiten op de flanken van de Ventoux.
Op het stuk langs de Waterweg ( wind in de rug en 47 op de teller ) leek Zwienokourov nog het meest aan die derde grote tijdrijder en vijfvoudige tourwinnaar: Miguel Zwiendurain.
Zo zie je maar: waar discussie gevoerd wordt over het inleveren van publieksprijzen - prijzen waar uberhaupt geen controle aan te pas komt, het is immers of daarentegen een publieksprijs - valt er nog genoeg te smullen op de fiets. Laat die alpen maar komen.
Btw: weerbericht Bedoin:
Geen regen, einig wind, graadje of 29. Zwembroeken zonder pijpjes en zonnebrand mee!
24 augustus 2012
Armstront niet in Tour des Gladioles
ZEIST - Door uw verslaggever
Al dat stomme gedoe van dat achterlijke clubje DDODGADA heeft grote gevolgen voor de startlijst van de Tour des Gladioles die volgende week zondag zal beginnen met de klassieke beklimming van de Mont Ventoux vanuit Bédoin. Gance Armstront is voor de rest van zijn leven geschorst. De ploegleiding van DDODG hoopt snel een waardige vervanger te kunnen aanwijzen.
Kandidaten zijn:
- Gadel Evansbarts: deze voormalig wereldkampioen en tourwinnaar lijkt over zijn hoogtepunt heen
- Gradley Wigginsbarth: heeft dit seizoen al veel gewonnen, kan hij zich nogmaals opladen?
- Schumelbarts: mag al weer een hele tijd rijden na zijn schorsing maar heeft nog weinig laten zien. Onbekend is of er onder zijn helm weer haar groeit.
Kortom: er lijkt niet direct een waardige vervanger beschikbaar. De ploegleiding gaat er nog een paar nachtjes over slapen.
Al dat stomme gedoe van dat achterlijke clubje DDODGADA heeft grote gevolgen voor de startlijst van de Tour des Gladioles die volgende week zondag zal beginnen met de klassieke beklimming van de Mont Ventoux vanuit Bédoin. Gance Armstront is voor de rest van zijn leven geschorst. De ploegleiding van DDODG hoopt snel een waardige vervanger te kunnen aanwijzen.
Kandidaten zijn:
- Gadel Evansbarts: deze voormalig wereldkampioen en tourwinnaar lijkt over zijn hoogtepunt heen
- Gradley Wigginsbarth: heeft dit seizoen al veel gewonnen, kan hij zich nogmaals opladen?
- Schumelbarts: mag al weer een hele tijd rijden na zijn schorsing maar heeft nog weinig laten zien. Onbekend is of er onder zijn helm weer haar groeit.
Kortom: er lijkt niet direct een waardige vervanger beschikbaar. De ploegleiding gaat er nog een paar nachtjes over slapen.
Gance Armstront levert alles in
ZEIST - Viervoudig (of was het nou vijf?) Wielrenner van het Jaar Gance Armstront moet zijn titels inleveren. Het is onduidelijk aan wie want Armstront werd altijd 1, 2, 3 en 4 in zijn hoogtijdagen bij deze verkiezingen. Ook verliest Armstront zijn eerste doorkomsten op de Mont Gertquée tijdens diverse Luikbastenakenluiken. Tevens wordt Armstront geschrapt uit alle uitslagen waar hij als laatste (of heel soms eennalaatste) werd genoteerd. Kort samengevat knapt de erelijst van Armstront aardig op dankzij het kadootje van de DDODGADA (het antidopingagentschap van het genootschap der dood und Gladiole)
Einde bericht.
20 augustus 2012
Route Tour des Gladioles 2012
Zaterdag 1 september: ploegenpresentatie.
Van de ploegenpresentatie wordt veel verwacht. Zo zijn we benieuwd of Beukink zijn fiets nog in het koffer kan krijgen, of Armstront "groot onderhoud" aan zijn fiets heeft laten doen, of Zwienokourov de granny gear heeft weten te bemachtigen en of Nahuez met 2 vingers in de neus op een oude omafiets van plan is naar boven te rijden.
Verder vooral verplaatsing van Ollanda naar Zuid Frankrijk.
Zondag 2 september: Aubignon - mont Ventoux vv ( 73 km )
Klassieke klim vanuit Bedoin.
Richttijden over 21,6 km:
Iban Mayo 55:51
Tim Krabbe 1:21:50 (Zie ook http://www.opdefiets.net/cols1.htm )
Alexander Zwienokourov 1:47:50
Parcourskennis opdoen hier: http://www.cyclingthealps.com/ , overigens geen streetview vanuit Bedoin (?)
Het profiel:
De route: route: http://goo.gl/maps/U4P0c
De kans bestaat op een fotograaf onderweg.
Maandag 3 september: Aubignon - mont Ventoux vv ( 76 km )
Klim vanuit Malaucene. Ongeveer net zo zwaar als vanuit Bedoin, soms wat steiler.
Richttijden onbekend
Parcourskennis opdoen: zie boven
Profiel:
De route: http://goo.gl/maps/Aq2xr
Dinsdag 4 september Cingle de Ventoux ( 166 km )
Klim vanuit alle kanten. Het echte gekkenwerk
Zie ook:
http://dedoodofdegladiolen.blogspot.nl/2009/08/le-cingle-du-mont-ventoux.html
en
http://www.clubcinglesventoux.org/nl/mont-ventoux.html
Dat betekent dus ook de klim vanuit Sault:
Woensdag 5 september Verplaatsing naar Embrum
Ongeveer 250 km rijden met de auto. Misschien zit er nog een rondje rond het meer in of een klein klimmetje naar les Orres in.
Profiel:
Donderdag 6 september: Col d'Izoard en Col d'Agnel ( 169 km )
Op de verjaardag van Armstront moet en zal er geklommen worden. Je wordt per slot van rekening maar een keer 40. De organisatie verwacht dat de Granon een col te ver is, maar stelt een zeer selectief parcours voor naar de Izoard vv en de Agnel vv. Hoewel Parijs nog ver is wordt algemeen verondersteld dat hier de kaarten definitief geschud gaan worden.
Profiel:
De route: http://goo.gl/maps/VFr9W
De Izoard: http://www.youtube.com/watch?v=tcwmVBlXguY
De Agnel: http://www.youtube.com/watch?v=AFHn3BsI5R4
Vrijdag 7 september: Col de Vars en als de benen goed zijn de Bonette ( 95 km of .... )
Vrijdag wordt een verrassingspakket voor de overlevers. De minimumvariant is een klimtijdrit naar de Vars vv. over 95 km. Maar wat te doen als de heren coureurs nog energie over hebben. Wordt dan de Bonnette er nog even aan geplakt?
Profiel Vars:
Route: http://goo.gl/maps/JRL2T
De lange variant met Bonnette: http://goo.gl/maps/1EqOx
Zaterdag 8 september Thuisreis
Nadat de gladiolen in ontvangst zijn genomen. Beukink alsnog rechtmatig het geel mag aantrekken en Armstront besluit dat voor de eerstvolgende tour nog eerder de chips geparkeerd moeten worden keert het gezelschap huiswaarts.
Btw: er moet de eerste dagen ook nog wijn gekocht worden in Caromb, bijvoorbeeld ici: http://www.cave-saint-marc.fr/vins/. Is lekkel.
Van de ploegenpresentatie wordt veel verwacht. Zo zijn we benieuwd of Beukink zijn fiets nog in het koffer kan krijgen, of Armstront "groot onderhoud" aan zijn fiets heeft laten doen, of Zwienokourov de granny gear heeft weten te bemachtigen en of Nahuez met 2 vingers in de neus op een oude omafiets van plan is naar boven te rijden.
Verder vooral verplaatsing van Ollanda naar Zuid Frankrijk.
Zondag 2 september: Aubignon - mont Ventoux vv ( 73 km )
Klassieke klim vanuit Bedoin.
Richttijden over 21,6 km:
Iban Mayo 55:51
Tim Krabbe 1:21:50 (Zie ook http://www.opdefiets.net/cols1.htm )
Alexander Zwienokourov 1:47:50
Parcourskennis opdoen hier: http://www.cyclingthealps.com/ , overigens geen streetview vanuit Bedoin (?)
Het profiel:
De route: route: http://goo.gl/maps/U4P0c
De kans bestaat op een fotograaf onderweg.
Maandag 3 september: Aubignon - mont Ventoux vv ( 76 km )
Klim vanuit Malaucene. Ongeveer net zo zwaar als vanuit Bedoin, soms wat steiler.
Richttijden onbekend
Parcourskennis opdoen: zie boven
Profiel:
De route: http://goo.gl/maps/Aq2xr
Dinsdag 4 september Cingle de Ventoux ( 166 km )
Klim vanuit alle kanten. Het echte gekkenwerk
Zie ook:
http://dedoodofdegladiolen.blogspot.nl/2009/08/le-cingle-du-mont-ventoux.html
en
http://www.clubcinglesventoux.org/nl/mont-ventoux.html
Dat betekent dus ook de klim vanuit Sault:
Woensdag 5 september Verplaatsing naar Embrum
Ongeveer 250 km rijden met de auto. Misschien zit er nog een rondje rond het meer in of een klein klimmetje naar les Orres in.
Profiel:
Donderdag 6 september: Col d'Izoard en Col d'Agnel ( 169 km )
Op de verjaardag van Armstront moet en zal er geklommen worden. Je wordt per slot van rekening maar een keer 40. De organisatie verwacht dat de Granon een col te ver is, maar stelt een zeer selectief parcours voor naar de Izoard vv en de Agnel vv. Hoewel Parijs nog ver is wordt algemeen verondersteld dat hier de kaarten definitief geschud gaan worden.
Profiel:
De route: http://goo.gl/maps/VFr9W
De Izoard: http://www.youtube.com/watch?v=tcwmVBlXguY
De Agnel: http://www.youtube.com/watch?v=AFHn3BsI5R4
Vrijdag 7 september: Col de Vars en als de benen goed zijn de Bonette ( 95 km of .... )
Vrijdag wordt een verrassingspakket voor de overlevers. De minimumvariant is een klimtijdrit naar de Vars vv. over 95 km. Maar wat te doen als de heren coureurs nog energie over hebben. Wordt dan de Bonnette er nog even aan geplakt?
Profiel Vars:
Route: http://goo.gl/maps/JRL2T
De lange variant met Bonnette: http://goo.gl/maps/1EqOx
Zaterdag 8 september Thuisreis
Nadat de gladiolen in ontvangst zijn genomen. Beukink alsnog rechtmatig het geel mag aantrekken en Armstront besluit dat voor de eerstvolgende tour nog eerder de chips geparkeerd moeten worden keert het gezelschap huiswaarts.
Btw: er moet de eerste dagen ook nog wijn gekocht worden in Caromb, bijvoorbeeld ici: http://www.cave-saint-marc.fr/vins/. Is lekkel.
19 augustus 2012
Tour des Gladioles II - Voorbeschouwing II
ZEIST - De redactie van DDODG heeft haar meest ervaren verslaggever op pad gestuurd voor een interview met Gradley Wiggingsbarth, de enige coureur die in het lopende wielerseizoen in actie kwam tegen alle deelnemers aan de Tour des Gladioles II. Wigginsbarth moet in staat worden geacht om een indicatie van het vormpeil van de favorieten te geven.
Wiggingsbarth: "De coureur met wie ik de wielvormige degens het vaakst gekruist heb dit seizoen is Olympisch kampioen Alexandre Zwienokourov. In de aanloop naar Tilff-Bastogne-Tilff hebben we een keer getraind op de Holterberg. Zwienokourov reed daar hard naar boven maar wat veel meer pijn deed was zijn gebeuk op het vlakke stuk tegen de wind in op weg naar de basis van ons trainingskamp. In het begin kon ik nog wat schuilen achter zijn brede Kazachterhoekse rug maar na verloop van tijd moest ik zijn wiel loslaten. Zijn eindsprint met zichzelf heb ik van ver mogen aanschouwen. Hij won deze sprint met overmacht en ging vol vertrouwen de Ardennen in. Tijdens Tilff-Bastogne-Tilff toonde Zwienokourov zich aan het publiek. Hij kwam keer op keer met grote voorsprong boven en pakte derhalve veel punten voor het bergklassement. Naarmate de dag vorderde, bleek gelukkig voor de concurrentie dat Zwienokourov toch een dagje ouder wordt. Op La Redoute kwam ik verrassend aan kop te liggen maar werd ik door materiaalpech weer teruggeworpen. Op de volgende helling, in Sprimont, zakte Zwienokourov door het spreekwoordelijke ijs en moest hij mij en zijn andere concurrenten enige voorsprong toestaan. Op de slotklim, die door de organisatie ná de finish was gelegd, wist ik zelfs een gat van enige minuten te slaan en toch de eindwinst in deze klassieker naar me toe te trekken. Dit gaf mij een zetje in de goede richting en toen wist ik zeker dat ik de Tour de France kon winnen. Al met al zie ik Zwienokourov tijdens de Tour des Gladioles in staat om een top-vier klassering te behalen. Zijn eindsprint, daalcapaciteiten, parcourskennis en een uitstekende materiaalverzorging zijn sterke punten die het verschil kunnen maken. Zwieno heeft maar één zwakte en dat is zijn leeftijd. Hij heeft deze lang kunnen handhaven op 29 maar moest er dit jaar toch ineens aan geloven. Een renner van 40 kan nog leuke dingen laten zien, maar kan hij dit ook een hele week? We gaan het meemaken.
De tweede renner die het tegen me heeft mogen opnemen is Beukink. Op een mooie dag in juli reden wij samen over klassiek Geldersch grondgebied met een uitstapje naar Het Buitenland, de Elterberg. Mijn indruk van Beukink is dat de vier jaren overzee hem geen windeieren hebben gelegd. Hij bleek, ondanks een jetlag van hier tot Washington D.C., nog elk klein weggetje te kennen en precies op de juiste momenten met akelige tempoversnellingen zijn wieltjeszuigers te kunnen tarten. Precies op het steilste stuk van de Elterberg wist Beukink het tempo op te voeren. Ik zat toen nog met het mezelf opgelegde regime dat voorschreef te passen wanneer mijn hartslag boven een zeker niveau uitkomt. Inmiddels zou me dat niet meer overkomen en was ik zonder problemen meegesprongen. Beukink heeft me namelijk diverse trainingstips gegeven waardoor ik op een compleet andere manier de wielersport ben gaan benaderen. Mede daardoor heb ik de Tour de France dit jaar kunnen winnen. Zoals ik al zei heeft Beukink de Amerikaanse jaren goed verteerd. Je merkt aan alles dat hij klaar is voor weer een grote zege. Ook zijn materiaal is in optimale conditie. Het Zwaard III is voorzien van enkele extra herkenningstekens. De schade van de Mortirolo-afdaling is hersteld. Wie kan Beukink van de zege afhouden?
Dan hebben we natuurlijk nog Nahuiz. Nahuiz heeft een rookgordijn opgetrokken dit seizoen. Zowel de Holterberg-training als Tilff-Bastogne-Tilff heeft hij aan zich voorbij laten gaan. Er zou sprake zijn geweest van een mysterieuze blessure maar er wordt gefluisterd dat Nahuiz (afgestudeerd fietsenmaker) tijd nodig had om te sleutelen aan nieuw materiaal. Onlangs doken beelden op van Nahuiz die op een boodschappenfiets, in wielertenue maar met sandalen aan, Zuidfrans middengebergte onveilig maakte (http://dedoodofdegladiolen.blogspot.nl/2012/07/tour-de-mont-aigoual.html). Het is nog niet bekend met welk materiaal Nahuiz de Ventoux op wil. Helaas zijn de reglementen niet erg strikt. Het enige wat niet mag is een niet-elektrische hulpbuitenboordmotor maar verder kan hij in principe elk vlaggeschip van stal halen. Om de concurrentie zand in de ogen te strooien verscheen hij onlangs gewoon op de Bekende Gele Gazelle Bouwjaar 1999, inmiddels voorzien van GPS, cadansmeter en andere opvallende beelschermen in de cockpit, aan de start van een afmattende trainingstocht over onder andere de Gevreesde Italiaanse Weg. Ik wist niet wat ik meemaakte toen ik Nahuiz zonder al teveel problemen het nakijken gaf en glorieus als eerste bovenkwam. Ik ben weliswaar een uitstekend klimmer maar Nahuiz heeft natuurlijk een zekere reputatie als het om bolletjes gaat. Het vermoeden bestaat dat Nahuiz deze dag heeft gebruikt om voor zichzelf de bevestiging te krijgen dat de Gazelle voor het klimwerk toch echt minder geschikt is dan de boodschappenfiets. We zullen tot 1 september moeten wachten om te zien wat er uit de Hoge Hoed van Nahuiz komt. Vertegenwoordigers van de grote fietsfabrikanten houden hun adem in. De wetenschap is zeer geinteresseerd. Is dit Het Allernieuwste Nieuwe Wielrennen?"
Gradley, hartelijk dank voor je als altijd verfrissende blik op de stand van zaken in het hedendaagse topwielrennen en wij van DDODG wensen je veel succes bij de Tour des Gladioles II. Na winst in Parijs-Nice, het Critérium Dauphiné, de Tour du la France en de Olympische tijdritmedaille behoor je tot de topfavorieten!
Wiggingsbarth: "De coureur met wie ik de wielvormige degens het vaakst gekruist heb dit seizoen is Olympisch kampioen Alexandre Zwienokourov. In de aanloop naar Tilff-Bastogne-Tilff hebben we een keer getraind op de Holterberg. Zwienokourov reed daar hard naar boven maar wat veel meer pijn deed was zijn gebeuk op het vlakke stuk tegen de wind in op weg naar de basis van ons trainingskamp. In het begin kon ik nog wat schuilen achter zijn brede Kazachterhoekse rug maar na verloop van tijd moest ik zijn wiel loslaten. Zijn eindsprint met zichzelf heb ik van ver mogen aanschouwen. Hij won deze sprint met overmacht en ging vol vertrouwen de Ardennen in. Tijdens Tilff-Bastogne-Tilff toonde Zwienokourov zich aan het publiek. Hij kwam keer op keer met grote voorsprong boven en pakte derhalve veel punten voor het bergklassement. Naarmate de dag vorderde, bleek gelukkig voor de concurrentie dat Zwienokourov toch een dagje ouder wordt. Op La Redoute kwam ik verrassend aan kop te liggen maar werd ik door materiaalpech weer teruggeworpen. Op de volgende helling, in Sprimont, zakte Zwienokourov door het spreekwoordelijke ijs en moest hij mij en zijn andere concurrenten enige voorsprong toestaan. Op de slotklim, die door de organisatie ná de finish was gelegd, wist ik zelfs een gat van enige minuten te slaan en toch de eindwinst in deze klassieker naar me toe te trekken. Dit gaf mij een zetje in de goede richting en toen wist ik zeker dat ik de Tour de France kon winnen. Al met al zie ik Zwienokourov tijdens de Tour des Gladioles in staat om een top-vier klassering te behalen. Zijn eindsprint, daalcapaciteiten, parcourskennis en een uitstekende materiaalverzorging zijn sterke punten die het verschil kunnen maken. Zwieno heeft maar één zwakte en dat is zijn leeftijd. Hij heeft deze lang kunnen handhaven op 29 maar moest er dit jaar toch ineens aan geloven. Een renner van 40 kan nog leuke dingen laten zien, maar kan hij dit ook een hele week? We gaan het meemaken.
De tweede renner die het tegen me heeft mogen opnemen is Beukink. Op een mooie dag in juli reden wij samen over klassiek Geldersch grondgebied met een uitstapje naar Het Buitenland, de Elterberg. Mijn indruk van Beukink is dat de vier jaren overzee hem geen windeieren hebben gelegd. Hij bleek, ondanks een jetlag van hier tot Washington D.C., nog elk klein weggetje te kennen en precies op de juiste momenten met akelige tempoversnellingen zijn wieltjeszuigers te kunnen tarten. Precies op het steilste stuk van de Elterberg wist Beukink het tempo op te voeren. Ik zat toen nog met het mezelf opgelegde regime dat voorschreef te passen wanneer mijn hartslag boven een zeker niveau uitkomt. Inmiddels zou me dat niet meer overkomen en was ik zonder problemen meegesprongen. Beukink heeft me namelijk diverse trainingstips gegeven waardoor ik op een compleet andere manier de wielersport ben gaan benaderen. Mede daardoor heb ik de Tour de France dit jaar kunnen winnen. Zoals ik al zei heeft Beukink de Amerikaanse jaren goed verteerd. Je merkt aan alles dat hij klaar is voor weer een grote zege. Ook zijn materiaal is in optimale conditie. Het Zwaard III is voorzien van enkele extra herkenningstekens. De schade van de Mortirolo-afdaling is hersteld. Wie kan Beukink van de zege afhouden?
Dan hebben we natuurlijk nog Nahuiz. Nahuiz heeft een rookgordijn opgetrokken dit seizoen. Zowel de Holterberg-training als Tilff-Bastogne-Tilff heeft hij aan zich voorbij laten gaan. Er zou sprake zijn geweest van een mysterieuze blessure maar er wordt gefluisterd dat Nahuiz (afgestudeerd fietsenmaker) tijd nodig had om te sleutelen aan nieuw materiaal. Onlangs doken beelden op van Nahuiz die op een boodschappenfiets, in wielertenue maar met sandalen aan, Zuidfrans middengebergte onveilig maakte (http://dedoodofdegladiolen.blogspot.nl/2012/07/tour-de-mont-aigoual.html). Het is nog niet bekend met welk materiaal Nahuiz de Ventoux op wil. Helaas zijn de reglementen niet erg strikt. Het enige wat niet mag is een niet-elektrische hulpbuitenboordmotor maar verder kan hij in principe elk vlaggeschip van stal halen. Om de concurrentie zand in de ogen te strooien verscheen hij onlangs gewoon op de Bekende Gele Gazelle Bouwjaar 1999, inmiddels voorzien van GPS, cadansmeter en andere opvallende beelschermen in de cockpit, aan de start van een afmattende trainingstocht over onder andere de Gevreesde Italiaanse Weg. Ik wist niet wat ik meemaakte toen ik Nahuiz zonder al teveel problemen het nakijken gaf en glorieus als eerste bovenkwam. Ik ben weliswaar een uitstekend klimmer maar Nahuiz heeft natuurlijk een zekere reputatie als het om bolletjes gaat. Het vermoeden bestaat dat Nahuiz deze dag heeft gebruikt om voor zichzelf de bevestiging te krijgen dat de Gazelle voor het klimwerk toch echt minder geschikt is dan de boodschappenfiets. We zullen tot 1 september moeten wachten om te zien wat er uit de Hoge Hoed van Nahuiz komt. Vertegenwoordigers van de grote fietsfabrikanten houden hun adem in. De wetenschap is zeer geinteresseerd. Is dit Het Allernieuwste Nieuwe Wielrennen?"
Gradley, hartelijk dank voor je als altijd verfrissende blik op de stand van zaken in het hedendaagse topwielrennen en wij van DDODG wensen je veel succes bij de Tour des Gladioles II. Na winst in Parijs-Nice, het Critérium Dauphiné, de Tour du la France en de Olympische tijdritmedaille behoor je tot de topfavorieten!
17 augustus 2012
Tour des Gladioles II - voorbeschouwing
De trouwe lezertjes van DDODG zijn in 2012 danig verwaarloosd. Gelukkig is daar Rollulus die dat in een klap goedmaakt. Wederom maakt hij op niet mis te verstane wijze duidelijk dat het niet om kwantiteit gaat. Zijn proza steekt dat van Tim Krabbe naar de kroon. Op de fiets was hij hem al lang geleden voorbij gestoken.
Hoewel de inhoud van Rollulus bijdrage prozaisch aandoet, zullen kenners deze lezen als bedoeld door de auteur: intimidatie. Rollulus verkeert in topvorm en laat dat op deze manier zien aan zijn concurrentie. Die wist natuurlijk allang hoe de vlag er bij hing toe Raoul al in de winter klaar was voor een schaatstocht van een slordige 200 km, maar had dat tegen beter weten in weggestopt.
De kans is dus groot dat de bergkoning van de aankomende 2e editie van de Tour des Gladioles dezelfde zal zijn als die van de eerste uitvoering in 2008 (zie elders op DDODG). Tegelijkertijd speelt de concurrentie ook geen verstoppertje. Gance Armstront rijgt de trainings 'centuries' aan elkaar alsof het niets is, gaat vlak voor de start van de Tour nog op trainingskamp in Duits en Frans middengebergte en schijnt zelfs zijn hartslagmeter te negeren. Een geduchte concurrent dus. DDODG noteert hem voor een etappeoverwinning op 6 september.
En dan Zwienokourov. Vult u hem maar vast in op uw totoformulier. Zekerheidje voor het dragen van de gele trui. Zal dit jaar echter ook een partijtje willen meeblazen in de strijd om de bollen. Heeft geleerd van zijn ietwat teleurstellende optreden in de Giro di Gladioli van 2010 en organiseerde daarom een trainingskamp ver weg van Nederlandse bittergarnituren en andere hoogcalorische verlokkingen. Wint en passant internationale koers op Curacao. Ook al op dikke banden. Als hij z'n granny-gear durft te negeren op de Ventoux, optimaal gebruik weet te maken van zijn parcourskennis (omhoog!) en aanvalt waar hij het sterkst is (boven de boomgrens), dan dicht DDODG ook hem kansen toe zijn Olympische kunstje te herhalen.
Laatste in het rijtje der favorieten is Beukink. Net als de anderen ook doorgetraind in de winter en al sterk in het voorseizoen. Liet duizenden deelnemers zijn achterwiel zien in de Gran Fondo van New York en koos vervolgens voor een Europese voorbereiding op de Tour. Of dat laatste verstandig is valt te bezien. Zijn suprematie in de Giro was toch vooral terug te voeren op zijn trainingsarbeid in de Amerikaanse heuvels en hitte. Of de duinen bij Katwijk deze rol kunnen overnemen..? Beukink moet zeker in staat geacht worden de nodige bergpuntjes bij elkaar te sprokkelen Of hij met zijn extra Croky kilo's de afgetrainde concurrentie aankan voor de overwinning is twijfelachtig. DDODG zet hem op twee.
Het parcours. De organisatie van de Tour maakt het de volgers dit keer gemakkelijk. U kunt uw tentje opslaan op de top van de Mont Ventoux en de renners vandaar verschillende malen toejuichen. Zeker tijdens de koninginnerit wachten u heroische taferelen wanneer het peloton voor de zo fel begeerde cingle-trofee zal strijden en tenminste driemaal zal passeren. Fijnproevers wijzen wij echter op de passage door de Gladiolusstraat. Hier ligt de streep voor de eerste tussensprint op de eerste dag met fraaie vleesprijzen voor de eerste renner.
Maakt u zich op voor een spannende Tour des Gladioles. DDODG is er bij.
De kans is dus groot dat de bergkoning van de aankomende 2e editie van de Tour des Gladioles dezelfde zal zijn als die van de eerste uitvoering in 2008 (zie elders op DDODG). Tegelijkertijd speelt de concurrentie ook geen verstoppertje. Gance Armstront rijgt de trainings 'centuries' aan elkaar alsof het niets is, gaat vlak voor de start van de Tour nog op trainingskamp in Duits en Frans middengebergte en schijnt zelfs zijn hartslagmeter te negeren. Een geduchte concurrent dus. DDODG noteert hem voor een etappeoverwinning op 6 september.
En dan Zwienokourov. Vult u hem maar vast in op uw totoformulier. Zekerheidje voor het dragen van de gele trui. Zal dit jaar echter ook een partijtje willen meeblazen in de strijd om de bollen. Heeft geleerd van zijn ietwat teleurstellende optreden in de Giro di Gladioli van 2010 en organiseerde daarom een trainingskamp ver weg van Nederlandse bittergarnituren en andere hoogcalorische verlokkingen. Wint en passant internationale koers op Curacao. Ook al op dikke banden. Als hij z'n granny-gear durft te negeren op de Ventoux, optimaal gebruik weet te maken van zijn parcourskennis (omhoog!) en aanvalt waar hij het sterkst is (boven de boomgrens), dan dicht DDODG ook hem kansen toe zijn Olympische kunstje te herhalen.
Laatste in het rijtje der favorieten is Beukink. Net als de anderen ook doorgetraind in de winter en al sterk in het voorseizoen. Liet duizenden deelnemers zijn achterwiel zien in de Gran Fondo van New York en koos vervolgens voor een Europese voorbereiding op de Tour. Of dat laatste verstandig is valt te bezien. Zijn suprematie in de Giro was toch vooral terug te voeren op zijn trainingsarbeid in de Amerikaanse heuvels en hitte. Of de duinen bij Katwijk deze rol kunnen overnemen..? Beukink moet zeker in staat geacht worden de nodige bergpuntjes bij elkaar te sprokkelen Of hij met zijn extra Croky kilo's de afgetrainde concurrentie aankan voor de overwinning is twijfelachtig. DDODG zet hem op twee.
Het parcours. De organisatie van de Tour maakt het de volgers dit keer gemakkelijk. U kunt uw tentje opslaan op de top van de Mont Ventoux en de renners vandaar verschillende malen toejuichen. Zeker tijdens de koninginnerit wachten u heroische taferelen wanneer het peloton voor de zo fel begeerde cingle-trofee zal strijden en tenminste driemaal zal passeren. Fijnproevers wijzen wij echter op de passage door de Gladiolusstraat. Hier ligt de streep voor de eerste tussensprint op de eerste dag met fraaie vleesprijzen voor de eerste renner.
Maakt u zich op voor een spannende Tour des Gladioles. DDODG is er bij.
30 juli 2012
Tour de Mont Aigoual
Vanwege weersomstandigheden hebben we onze vakantie naar een of andere eilandengroep in de Oostzee omgeboekt naar de Cevennen. En als je daar toch bent, kun je net zo goed even de ronde van Mont Aigoual fietsen, legendarisch sinds het verschijnen van Tim Krabbé’s boek De Renner.
.jpg)
Niet op de racefiets, maar op de Globe Live 2. We hadden bedacht dat we wel vier fietsen mee konden nemen. Het idee van een fietsvakantie hadden we namelijk nog niet geheel verlaten. De fietsen van de kinderen zitten echter nog op het dak. Geen doen hier voor hun. Maar ja, zadelt mij wel met mijn stadsfiets op. Voordeel is dat ik geen kransjes hoef te steken. De Nexus huit mag zijn werk doen.
Bovengekomen begint een lang stuk over het plateau, waar gieren boven mijn hoofd cirkelen. Ze denken dat er wat te halen valt. Mis. Deze jongen gaat eerst de Mont Aigoual op. Probeer het op de terugweg nog maar een keer.
.JPG)
Ik daal de gorges weer af en rij Meyrueis binnen. Rechts zit een fietsenmaker. Ik heb een reserveband nodig. Meneer heeft allerlei banden voor mountainbikes of racefietsen. Maar mijn doodnormale werkfiets classificeert hij als 'un hybride', alsof het een exoot uit de tropen is. Nee, een 32 heeft hij niet. Dan maar niet lekrijden, want mijn pomp past niet op het Amerikaanse ventiel waarmee de Globe geleverd is.
Links zie ik terrasjes met toeristen die wijn drinken. Niet-wielrenners. De leegheid van hun levens schokt me.
Daar stikt het van de auto’s. Hoe zijn die bovengekomen? Ook een enkele wielrenner heeft kennelijk een sluiproute gevonden. Volgen zij de Tour dan niet?
In de afdaling laveer ik tussen gesmolten asfalt door. Ik profiteer van de stabiele wegligging van de Globe. Als het niet lukt hoor je een soort plakkerig geslurp. Mooi gevonden denk ik bij mezelf en ik herhaal de woorden een paar keer. Welke woorden zaten er ook weer in het hoofd van De Renner? Halilu cri cri? Ik kan er niet goed opkomen.
Voor de terugweg moet ik eerst weer die gorges van 500 meter op en dan over het plateau naar de camping. Makkie als je eenmaal boven bent, denk ik. Niet dus, er staat me toch een wind. Daar had ik op de heenweg niets van gemerkt (?). Een stuk om nog even lekker dood te gaan. De gieren hebben het gelukkig niet door. Die zijn inmiddels verdwenen.
.jpg)
De tour komt nagenoeg langs onze camping en ik definieer deze als alternatieve vertrekplaats. Wel jammer, want juist de voorbereidingen voor de start in Meyrueis zetten de toon van De Renner. De camping ligt aan een rivier. De tocht gaat over het plateau aan de overkant. Kan ik dus meteen beginnen met een fikse klim, de gorges over. Gorges betekent zoiets als rotswand.
Bovengekomen begint een lang stuk over het plateau, waar gieren boven mijn hoofd cirkelen. Ze denken dat er wat te halen valt. Mis. Deze jongen gaat eerst de Mont Aigoual op. Probeer het op de terugweg nog maar een keer.
.JPG)
Links zie ik terrasjes met toeristen die wijn drinken. Niet-wielrenners. De leegheid van hun levens schokt me.
De route gaat ten zuiden langs de Mont Aigoual richting de achterkant. Geduldig wacht ik voor overstekende schapen. Een hoog gemiddelde ambieer ik vandaag niet.
De smalle weggetjes lijken voor fietsers gemaakt. Gek genoeg zijn ze er nauwelijks te bekennen, er is überhaupt nauwelijks verkeer. Ook niet tijdens klim en afdaling. Een enkele wielrenner komt me tegemoet, op een lichtgewicht racefiets met dunne bandjes.
De film van een boek is altijd anders dan de voorstelling bij het lezen. In mijn voorstelling was de Mont Aigoual kaal en rotsachtig; in het echt is hij op de top na geheel bebost. Hij is niet steil, maar wel vrij lang en verdomd zwaar met al dat metaal onder mijn kont. 
Halverwege ruil ik in een dorpje de lege Orangina fles om voor een volle Eviant. Beide passen in een bidonhouder.
De laatste 10 km zijn hels. Mijn ongevormde zadel (ergonomie, huh?) drukt lelijk in de bilspieren. Gelukkig nadert de top. Daar stikt het van de auto’s. Hoe zijn die bovengekomen? Ook een enkele wielrenner heeft kennelijk een sluiproute gevonden. Volgen zij de Tour dan niet?
De afdaling gebruik ik om bij te komen. De wind waait tegen, maar ik hoef niet te trappen. Ik lees 3km op de weg. Even verderop staat 2km en nog wat verder 1km. Ik rij Meyrueis weer binnen, maar er is geen streep getrokken. Waarschijnlijk heeft er alleen een boog over de weg gestaan.
Die eindstreep zou toch niet voor mij zijn. Vertrek- en finishplaats liggen 25 km noordelijker. Ik fiets nog een rondje door het stadje maar ontwaar nog steeds nergens een standbeeld van Tim Krabbé. Men eert zijn ambassadeurs hier slecht.
Abonneren op:
Posts (Atom)