Tour des Gladioles III

Gert: Ok, komtie: we reden met zijn vieren naar boven. Sander deed het in het steile stuk in het bos rustig aan. Roel had een moeilijke eerste dag. Beuk reed hard door. Sander kwam in zijn ritme (allemaal parcourskennis) en achterhaalde eerst Roel en daarna Gert. Inmiddels reden we het bos uit. Gert minderde vaart en liet Roel passeren. Beuk reed lek. Sander kwam voorbij en grijnsde. Beuk pompte. Sander grijnsde nogmaals. Hij mompelde nog iets: hulp nodig? Daarna fietste hij snel door, grijnzend. Beuk pompte nog wat en sprong op de fiets. Witheet van woede kwam hij nog dichtbij maar de gladiolen waren voor Sander. Beuk twee, Roel drie. Gert kwam uitgerust boven, zonder bloedneus.

Sander: Uitstekend verslag. Heb je ook nog iets over de Cingle-beklimming vanuit Sault

Gert: Ja hoor. Sander vertrok met een kwartier voorsprong. Tevens had hij licht gegeten, daar waar de andere drie matadoren nog fietsend moesten uitbuiken. Ondanks het kwartier voorsprong moest Sander nog alle zeilen bijzetten om eerste boven te komen. Roel streed voor een of ander algemeen klassement. Beuk bleef gezellig lang bij Gert. Gert bracht Tom Simpson een eerbetoon. Het was een van de mooiste dagen uit onze levens.

Sander: Je vergeet te melden dat ik dat kwartier nodig had om aan de voet van de beklimming me bezig te houden met een stevig robbertje wildplassen. Kan je ook nog meer vertellen over de Izoard en de Agnellobarts ( gaat lekker zo, dat verslag )

Beuk: En ik ben toch wel geinteresseerd in oorzaak en gevolg van die bloedneus.

Beuk:   Bij een goed verslag horen ook plaatjes. Hier zegegebaar na vijfde beklimming. Ik heb zojuist 1 euro overgemaakt aan 555 voor elk van die vijf.

Gert: De Izoard: Gert was jarig en hij moest en zou die dag een overwinning krijgen. De Izoard was berg 1 op deze dag. Het gezelschap bleef de hele klim dicht bij elkaar in de buurt. In de laatste paar honderd meter zette Beuk alles in het werk om Gert aan de overwinning te helpen, maar hoe langzaam hij ook ging, het lukte Gert niet om dichterbij te komen. Toen Sander dankzij fenomenale parcourskennis te dichtbij kwam, koos Beuk eieren voor zijn geld.

Dan maar de Agnel. Beuk, Gert en Roel leidden lang de dans. In een vlak stuk halverwege sloot Sander weer aan. Tien km onder de top begon het loeren naar elkaar. De marmotten schoten over de weg. Het werd koud en onherbergzaam. Roel deed een jasje aan. Gert beukte tegen de wind en nam per ongeluk twee meter voorsprong. Beuk stopte vakkundig af. De voorsprong van Gert groeide per ongeluk uit naar iets dat zelfs hij niet meer uit handen kon geven. Roel vond het zogenaamd maar onsportief. Sander en Beuk konden zogenaamd echt niet volgen. Gert pakte de prijs in de sneeuw. Het was de mooiste verjaardag uit zijn leven.

Beuk: Toch won je een trui bovenop de Izoard. (Goede opbouw van de spanning in dit verslag. Benieuwd naar hoe het afloopt op de Agnel!?)

Gert: De bloedneus (oorzaak en gevolg). In mijn herinnering had ik er maar eentje: tijdens de eerste Ventouxbeklimming op de Cinglédag. We waren al diep in het bos. Ik snoot mijn neus op wielrennerswijze (zonder zakdoek). Het begon te bloeden, stromend. Ik moest met één hand in mijn neus knijpen en met de andere aan het stuur trekken. Het ging elf procent omhoog. Tamelijk oncomfortabel. Ik ben gaan zitten. Er stak een herder de weg over met 50 schapen. Na een minuut of zeven ben ik weer gaan fietsen. Later op de dag, net na het bezoek aan het monument van Simpson, zag ik diezelfde groep schapen door het maanlandschap banjeren. Daar waar wij drie keer omhoog gingen, waren de schapen al tevreden met één beklimming.

De bloedneus werd gestelpt met het roze giromutsje. Nadat het bloeden was gestopt, verhuisde het hoedje weer naar een warme plek onder mijn helm. Petje af voor zo'n handig hoedje.

Dag 2 (Malaucène) bewaren we voor later. Was een mooie dag. De halve rustdag (Les Orres) kende een spectaculaire eindsprint (nietwaar Sander?). Dag 6 (Bonette) verdient ook enige aandacht, vooral de klim à deux van Roel en Gert over de Col waarvan de Naam me niet te binnen schiet.

Tour des Gladioles IV

Hoewel DDODG nog steeds wacht op het verslag van de Tour des Gladioles III (u weet wel, die heroische tocht die onze helden de titel 'Cingle' opleverde), hierbij toch alvast een terugblik op de Tour des Gladioles IV - de editie van 2013. Het is immers die tijd van het jaar, en je kunt maar beter de eerste zijn, zodat zo'n verslag niet meteen ondersneeuwt in de tsunami aan jaaroverzichten.

Het deelnemersveld van de TdG IV bestond uit precies dezelfde renners als vorig jaar. We kunnen dus kort zijn qua introductie. Van links naar rechts: G. Schumelbarts, Beukink, A. Zwienokourov en Raoul Na Huiz. Vermeldenswaard: voor het eerst in de geschiedenis van de TdG zijn alle renners de 40 gepasseerd. In leeftijd dus. Werd het daarmee een veteranen-fietstochtje? Niets van dat alles. Barre weersomstandigheden, brute stijgingspercentages, klassieke afstanden, eerzucht - alle ingredienten voor een onvergetelijke tour waren daar. Maar het moet natuurlijk nog wel even worden opgeschreven.

Dag 1. Bourg St Maurice - Col de l'Iseran

Afstand: 120 km
Hoogtemeters: 2485
Klim Col de l'Iseran: 47 km

Doorkomst op de top:
1. Beukink - 2:58,48
2. Raoul
3. Schumelbarts
4. Zwieno

Geen kinderachtig klimmetje om mee te beginnen, maar een verstandig besluit van onze koersdirecteur om het dak van de Tour direct op de eerste dag te bezoeken. Later deze week werd de passage over deze col afgesloten vanwege te winterse omstandigheden. Een gelukkige vrijdag de 13e derhalve. Bijna vijftig kilometer klimmen vraagt een gecontroleerde aanpak, niet direct de knuppel in het kruitvat gooien. Of de vlam in het hoenderhok. Na een kilometertje of tien kwam er echter toch al wat tekening in het veld en halverwege, zo'n beetje ter hoogte van het stuwmeer, waren het Raoul en Beukink die duidelijk maakten dat de strijd om de bergpunten tussen hen zou gaan. Met nog een kilometer of vijf te gaan plaatste Beukink de beslissende demarrage en kon hij op 2770 meter hoogte het slagveld overzien.

Zo zien lijden en triomf er dan uit:

Dag 2. Cormet de Roselend - Col du Pre - Cormet de Roselend

Afstand: 108 km

Hoogtemeters: 2865

Klim Bourg St Maurice - Cormet de Roselend: 19,4 km

Klim Beaufort - Col du Pre: 12,2 km

Klim Col de Meraillet - Cormet de Roselend: 7 km

Doorkomsten:

Cormet de Roselend

1. Beukink - 1:26,55

2. Raoul

3. Zwieno

4. Schumelbarts

Col du Pre

1. Raoul

2. Beukink - 1:13,35

3. Schumelbarts

4. Zwieno

Cormet de Roselend

1. Raoul

2. Zwieno

3. Schumelbarts

4. Beukink - 31,05

Een dag met meer hoogtemeters en minder klimkilometers. Voor de wielerkenners en wiskundigen onder u zal het duidelijk zijn; de stijgingspercentages zullen toenemen. Zoals gebruikelijk in etappes met meerdere beklimmingen werd ook nu in de eerste klim rustig aangedaan. Er was zelfs tijd voor enkele interviews door de 'embedded journalist' - een noviteit deze tour. Toch werd ook bij de eerste passage van de Cormet al gesprint om de punten. Beukink klopte Raoul met enkele fietslengtes maar verspeelde hierbij de energie die hij later die dag nog zo hard nodig zou hebben.

De Col du Pre, een onbekende voor de meeste Tourvolgers, bleek een aardige scherprechter. Vele kilometers boven de 10%, veel gedraai en gekeer en bovendien warme omstandigheden. Voor de Colombiaan in het gezelschap ideale omstandigheden. Raoul liet iedereen z'n derriere zien en wachtte op de top ontspannen tot de rest van het peloton zich afgepeigerd boven meldde.

Voor de statistieken -maar zeker ook de eer- voegde hij niet veel later ook de tweede passage van de Col de Roselend aan zijn palmares toe. De strijd om de bollen ligt nog helemaal open.

Dag 3. Aime - La Plagne 2000

Afstand: 42 km

Hoogtemeters: 1485

Klim La Plagne: 20 km

Doorkomst op La Plagne:

1. Raoul

2. Beukink - 1:46,15

3. Zwieno

4. Schumelbarts

Deze dag stond te boek als een rustdag, maar er moest toch ook weer aardig geklommen worden. Vanuit de achtertuin zo omhoog naar La Plagne, maar niet met zo'n mooi weertje als Boogerd destijds had tijdens zijn gedenkwaardige zegetocht. Met alleen een Frans stokbrood achter de kiezen en wat Isostar in de bidons probeerden de mannen er net zo iets moois van te maken. Omdat de regen met bakken naar beneden kwam hadden ook de laatste toeschouwers een droog heenkomen gezocht, behalve dan die ene gestresste Fransoos die de renners vanuit z'n auto van dichtbij probeerde te bekijken. De kou zorgde er voor dat de krachten sneller dan normaal het lichaam verlieten. En ook nog eens niet via de trappers. Afzien dus. Mist en regen zorgden er gelukkig voor dat de verder lelijke klim grotendeels aan het zicht onttrokken werd. En dat de afdaling levensgevaarlijk werd. Gelukkig eindigde die waar de klim begon. In de achtertuin.

Dag 4. Bourg St Maurice - Col de Petit St Bernard

Afstand: 62 km

Hoogtemeters: 1375

Klim Col du Petit St Bernard: 27,1 km

Doorkomst Col du Petit St Bernard:

1. Beukink - 1:53,55

2. Schumelbarts

3. Raoul

4. Zwienokourov

Op de vierde dag nog meer heroiek. Zo tegen het einde van de Tour begint Schumelbarts altijd in vorm te komen. Eigenlijk is hij gemaakt voor wedstrijden die veel zwaarder zijn. Enkele weken duren. Niet voor niks boekte hij zijn grootste overwinningen op bergen als de Agnel (dat verslag volgt nog - TdG III). Met een tweede dag van herfstige ellende, op grotere hoogte overgaand in winterse koude, werd hij daarom op zijn wenken bediend. In hemdsmouwen en korte broek bij temperaturen rond het vriespunt joeg hij de tegenstand al bij aanvang angst aan. Vervolgens 80% van het kopwerk terwijl de rest van het peloton aan het afzien was in zijn wiel. Klaar zijn voor de beslissende demarrage. Nog een keer de neus legen, en dan... bloedneus! Jawel, daar was ze weer, de toverkol met de hamer! Een paar kilometer onder de top liep met een halve liter bloed ook de moraal uit zijn lichaam. Overduidelijk de sterkste, en dan toch weer met lege handen. Maar eens dan komt de dag die je wist die zou komen. Misschien is de Angliru wel gemaakt voor Schumelbarts?

Overigens zat de echte pijn dit keer in de afdaling. IJskoud, nat, zonder goede grip op weg of velg diezelfde 27 km weer naar beneden. Unaniem werd dit deel van de Tour uitgeroepen tot zwaarste onderdeel. Grotere verschillen dan op welke klim dan ook. Als er een bezemwagen was geweest, was iedereen er ingestapt.

Dag 5. La Léchère - La Chambre - La Léchère

Afstand: 95 km

Hoogtemeters: 3100

Klim Col de la Madeleine: 25,2 km (noordzijde) en 19,3 km (zuidzijde)

Doorkomsten:

1. Beukink - 1:54,25 (noord) en 1:47,45 (zuid)

2. Raoul

3. Schumelbarts

4. Zwienokourov

Met recht de koninginnenrit. 2x een col van de buitencategorie op de laatste dag. Met afstand de meeste hoogtemeters en qua stijgingspercentages (zeker vanuit La Chambre) de zwaarste berg van de Tour. Maar wat een prachtige beklimmingen! 

Omdat beelden meer zeggen dan woorden, hierbij een van vele prachtige reportages van de meefietsende cameraman:

Tijdens deze etappe verlengde Beukink zijn abonnement op de bolletjestrui met weer een jaar, wisten de andere renners -hetzij rekenkundig, hetzij middels al dan niet gefingeerde verkiezingen, hetzij middels puik fietswerk- diverse andere truien en prijzen binnen te slepen en ging de neutrale toeschouwer weer als grote winnaar naar huis. Dankzij deze mannen is 40 het nieuwe 30 geworden en beseften voorheen als bejaarden afgeschilderde collegarenners dat er gewoon nog grote rondes gewonnen kunnen worden op deze leeftijd. Het einde van de progressie lijkt nog niet in zicht.

NB. over de uitslagen in dit verslag kan worden gecorrespondeerd. Bovendien zal er, wanneer de tijdelijk beheerder van de filmpjes dit toestaat, ook nog meer bewegend beeld kunnen worden toegevoegd.