Amstel Gold Race 2009

Drie koekebakkers en één klepper verschenen op 18 april aan de start van de Amstel Gold Race, inmiddels omgedoopt tot de Amstel Race Kak. Allereerst was daar koekebakker Aleksander Zwienokourov, de kilometervreter en snelheidsduivel op het vlakke. Als enige had hij al meer dan 1000 kilometer in de benen, terwijl anderen die grens pas tijdens de tocht zouden doorbreken. Zwienokourov had zijn zinnen gezet op de Cauberg, een obstakel die hij al eerder zegerijk nam. Dan koekebakker Gance Armstront, die meedeed onder het pseudoniem Gert Engelbarts. Na zijn uitmuntende optreden in de Ronde van Vlaanderen was hij bescheiden in zijn ambities. Hij had het op de loodzware Eyserbosweg gemunt: “dat is toch een beetje mijn berg”. Koekebakker Raul Nahaussler, ten derde, had ditmaal het routeboek goed bestudeerd. Hij was minder bescheiden en van plan om alle klimmen te winnen. Nahaussler had ingeschat dat de afwezigheid van kasseien weleens in zijn voordeel zou kunnen werken. De vierde deelnemer was klepper Carina Zwienokourova. Als ‘geheim wapen’ had zij haar lippen rood geverfd. Wat zou zij met dit wapen uithalen?
De inzet was niet gering: de titel wielrenner van de klassiekermaand april. Armstront leek de belangrijkste kanshebber. Met acht eerste doorkomsten op de zestien klimmen van de Ronde van Vlaanderen had hij al een voorsprongetje. Maar Nahaussler had er in Vlaanderen ook zes verzameld. Zwienokourov en Zwienokourova waren belangrijke outsiders, altijd wel in staat tot een verrassing.
De weersomstandigheden waren vooraf onduidelijk. Maar toen iedereen zijn knopen had doorgehakt over de benodigde kledij werd de tocht richting start ingezet. Het festijn in Valkenburg werd opgeluisterd met een heuse speaker. Zijn oog viel op de rode lippen van rugnummer 10815, Carina Zwienokourova. Een kort vraaggesprek, waarin de dame tekst en uitleg gaf, galmde door de luidsprekers. Het gesprek werd afgerond met de oproep aan alle 14.000 deelnemers om tijdens het fietsen deze lippen even te komen bewonderen. Die was niet aan dovemansoren gericht. De opmerking werd de belangrijkste achtervolger van Zwienokourova.

De tocht telde 2000 hoogtemeters en dertien heuvels van importantie. De Geulhemmerberg en de Bemelerberg zaten al vroeg in het traject. Op de eerste werd gelijk aangezet. Armstront en Nahaussler haalden een paar pelotonnen wielertoeristen in en kwamen gezamenlijk op de top. Stilzwijgend hadden ze afgesproken nog niet voor de punten te gaan sprinten.
1. Doorkomst Geulhemmerberg: 1. Nahaussler/Armstront, 3. Zwienokourov, 4. Zwienokourova.
De twee vroegen zich af of ze op de top moesten wachten en overwogen wat de consequenties zouden zijn. Waarschijnlijk zou Zwienokourov bijsluiten om er vervolgens over het vlakke als een haas vandoor te gaan tot de voet van de Bemelerberg. Armstront en Nahaussler besloten dat hij die energie ook wel kon gebruiken om hen in te halen en gaven koekebakker Zwienokourov een koekje van eigen deeg. Maar inderdaad haalde hij, met zijn vrouw in zijn kielzog, het andere duo in. Er werd gezamenlijk begonnen aan de Bemelerberg. Daar herhaalde het patroon zich.
2. Doorkomst Bemelerberg: 1. Armstront/Nahaussler, 3. Zwienokourov, 4. Zwienokourova.
Tijdens een lang stuk met wat klimwerk van weinig belang werd alsnog een klein gaatje geslagen, maar bij de eerste verzorgingspost vond wederom een hergroepering plaats.
De tocht vervolgde richting Loorberg. Hier voerde Nahaussler het tempo op. Flink gesnotter achter hem dreef hem tot een eindsprint, maar dit gesnotter bleek zich achteraf toch niet in de neus van achtervolger Armstront afgespeeld te hebben. Met een flinke voorsprong bereikte hij als eerste de top. De immer attente Armstront feliciteerde zijn concurrent met de punten.
3. Doorkomst Loorberg: 1. Nahaussler, 2. Armstont, 3. Zwienokourov, 4. Zwienokourova.
Zonder te wachten ging het op naar de Schweiberg, een minder bekende col die niettemin nog behoorlijk lastig is. Na drie lange klimkilometers kon dezelfde uitslag genoteerd worden.
4. Doorkomst Schweiberg: 1. Nahaussler, 2. Armstont, 3. Zwienokourov, 4. Zwienokourova.
De Camerig telt 4,3 kilometers, maar forse delen daarvan zijn vlak of zelfs licht dalend. Op het eerste steile stuk van de Camerig werd gelachen voor de camera maar direct weer overgegaan tot de orde van de dag. Even voor het vlakke stuk moest Armstront lossen. Dat bleef zo tot na het tweede steile deel.
5. Doorkomst Camerig: 1. Nahaussler, 2. Armstont, 3. Zwienokourov, 4. Zwienokourova.
Met een minuutje voorsprong zegevierde Nahaussler ook op de Vaalserberg. De punten werden op zijn konto geschreven.
6. Doorkomst Vaalserberg: 1. Nahaussler, 2. Armstont, 3. Zwienokourov, 4. Zwienokourova.
In de aanloop naar de Vaalserberg hadden Armstront en Nahaussler zich voorgenomen om bovenop toch maar even op de familie Zwienokourov(a) te wachten. Een misrekening, zo zou later blijken. Niettemin werd heerlijk uitgerust en een kopje koffie met iets zoets genuttigd. De deelnemers wisselden ervaringen uit en maakten rapport op van de verhoudingen in het voor- en achterveld. Zwienokourov leek van zins zich in het voorveld te voegen, waarschijnlijk om zijn overwinning op de Cauberg voor te bereiden. Op de verzorgingspost verderop werd een belangrijke beslissing genomen. Er hoefde door niemand meer op iemand gewacht te worden.
De Kruisberg volgde waar de verwachte uitslag werd genoteerd.
7. Doorkomst Kruisberg: 1. Nahaussler, 2. Armstont, 3. Zwienokourov, 4. Zwienokourova.
Zwienokourov oogde nog opmerkelijk fris. Had hij verstoppertje gespeeld? Omdat Armstront zijn zinnen had gezet op de Eyserbosweg probeerde Zwienokourov hem voor te blijven. Daar slaagde hij in en de verhoudingen leken te kenteren. Nahaussler kwam nog wel als eerste boven en vierde er zijn 1000 km feestje. Ook de titel van wielrenner van de maand kon hem niet meer ontgaan.
8. Doorkomst Eyserbosweg: 1. Nahaussler, 2. Zwienokourov, 3. Armstont, 4. Zwienokourova.
De kortere Huls kende dezelfde uistlag.
9. Doorkomst Huls: 1. Nahaussler, 2. Zwienokourov, 3. Armstont, 4. Zwienokourova.
De Bergseweg was ten onrechte als klim gekwalificeerd, dus daar werd gezamenlijk naar boven gepeddeld.
10. Doorkomst Bergseweg: 1. Zwienokourov/Nahaussler/Armstont/Zwienokourova.
Tot aan de voet van de Fromberg was het streven van Nahaussler om overal als eerste boven te komen nog steeds haalbaar. Maar Zwienokourov had nog ongekende reserves. Dat bleek al toen hij vroeg aanging op de Fromberg. Dit was nog voor de video, waar hij graag alleen op wilde. Nahaussler vond zijn wiel bij de bocht naar links, maar Zwienokourov zette opnieuw een aanval in. Nahaussler brak en werd vlak voor de top ook nog door Armstront voorbijgestreefd.
11. Doorkomst Huls: 1. Zwienokourov, 2. Armstont, 3. Nahaussler, 4. Zwienokourova.
Maar waar iedereen dacht dat het Zwienokourov om de punten te doen was had deze koekebakker andere snode plannen. Hij overzag zijn voorsprong en besloot vol door te trekken, gebruikmakend van zijn buitengewone basis snelheid. Al gauw was hij geheel uit zicht verdwenen. En terwijl Armstront nog alles in het werk zette om hem weer bij te halen had Nahaussler de grootste moeite om weer bij Armstront aan te sluiten. Met sterren voor de ogen moeten zij dáár ongeveer een rood pijltje gemist hebben. Er waren alleen nog roze, groene, blauwe, paarse en oranje pijltjes. In de veronderstelling dat die waarschijnlijk wel hetzelfde traject voor het laatste stukje tot Valkenburg zouden aanwijzen en op advies van een niet al te snugger overkomende stewart zetten Armstront en Nahaussler zich weer in gang. Maar in plaats van Schin op Geul stond er plotseling Oud-Valkenburg op een blauw plaatsnaambord. Licht vertwijfeld opperde Armstront nog dat de Keutenberg was geschrapt vanwege de regenval. Het duo bedwong daarom de ook-niet-misselijke Sibbergrubbe. Daar leek inderdaad de voor de Keutenberg aangekondigde camera te zijn geposteerd. Maar bovengekomen stuitten zij plotseling op een stroom wielrenners die onmiskenbaar van de kant van de Keutenberg kwam. Ze waren dus toch op de verkeerde film vastgelegd.
Doorkomst Keutenberg: 1. Zwienokourov, 2. Zwienokourova.
Er hoefde in ieder geval niet op listige demarrages op de beruchte rotonde gelet te worden. Met het zoete idee dat Zwienokourov ver achter hen fietste begonnen Nahaussler en Armstront op hun dooie gemak aan de laatste klim, de Cauberg. Daar zag een verbouwereerde Zwienokourov de twee koekebakkers plotseling voor zich fietsen. Zwienokourov had dus bepaald niet stil gestaan. In de stellige overtuiging dat Armstront en Nahaussler hem een poets hadden gebakken door af te snijden zette hij een spectaculaire aanval vanuit het achterveld in. Nahaussler, die hem het eerst langs zag razen, reageerde en wist zijn wiel te halen. Maar daar zette Zwienokourov nogmaals aan voor ditmaal een beslissende demarrage. De Cauberg was voor Zwienokourov en daarmee had hij zijn doel bereikt. Zwienokourova volgde spoedig na Nahaussler en Armstront, dus ook zij had de sokken erin gehad.
Doorkomst Cauberg: 1. Zwienokourov, 2. Nahaussler, 3. Armstront, 4. Zwienokourova.
Na inlevering van de electronische sensor en nummerplaten keerden de deelnemers huiswaarts. Op weg naar de auto werd Nahaussler nog getroffen door hongerklop, maar hij vond troost in het idee dat hij zijn aerodynamische spatbord niet voor niets gemonteerd had. Het begon eindelijk vies te regenen. Nahaussler werd op station Roermond gedropt en Armstront, Zwienokourov en Zwienokourova nuttigden een patatje bij de gastvrije familie Van der Beek te Montfoort, waar eerder reeds de nacht was doorgebracht. Dank daarvoor!