De Meest Allergrootste Herfstprijs van 2009

Het veelbewogen wielerjaar 2009 loopt alweer op zijn of haar laatste benen. Voor een terugblik is het nog te vroeg, maar op zaterdag 3 oktober werd wel de laatste klassieker van betekenis verreden. Deze wedstrijd was de laatste kans voor renners die zich nog in de kijker wilden rijden met het oog op de nu al legendarische verkiezingsstrijd Wielrenner van het Jaar 2009.
Het startveld bestond uit 4 renners. De door rugproblemen geplaagde Stephan moest ondanks een uitstekende voorbereiding op het laatste moment de koers aan zich voorbij laten gaan. Andere kanshebbers zaten ofwel in Washington ofwel hadden de schone taak de volgende generatie tourwinnaars in het gareel te houden. Het werd derhalve een strijd tussen het Kamp Deventer (Nahuizzler & Alex) en het Kamp Haaglanden (Alexander Zwienokourov en Gadel Evansbarts). De wedstrijd zou gaan over zo'n 100 kilometer, waarbij à la het WK een ontelbaar aantal rondjes zou worden gereden.
Over smalle paadjes, omgeven door heidevelden, trok het peloton zich op gang. Voordat men warm was, werd de bovenkant van de Emmapyramide al bereikt. Een afdaling richting Velp en daarna werd de voet van de gevreesde Zijperberg opgezocht. De weg naar boven voerde door een stortvloed aan beukenootjes en kastanjes. Evansbarts leidde de dans maar met de top in zicht zwiepten berggeit Nahuiz en oud Vueltawinnaar Zwienokourov makkelijk over hem heen. Bovenop werd rechtsaf geslagen richting de Schrik van de Veluwe: de Posbank. De Posbank werd van de steile kant afgedaald en in Rheden aangekomen werd links afgeslagen. Nog voor De Steeg vond het peloton een donker en onherbergzaam paadje naar boven. Wederom zocht Evansbarts de voorkant van het peloton op en baande zich handig een weg door metershoge bergen met kastanjes. Het gevaarlijke geitenpad werd ineens gekruisd door een comfortabele asfaltweg waarop het gezelschap besloot het ervan te nemen. Over de brede weg werd de bovenkant van de Posbank bereikt. Het gezelschap zette koers richting de Emmapyramide. De klim werd met het grootste gemak bedwongen en na de afdaling naar Velp werd nu de voet van de steile kant van de Posbank opgezocht waarna het de hoogste tijd werd voor koffie.
Na de koffie ging men verrassend genoeg maar weer eens naar de Emmapyramide. Iedereen kwam fietsend boven en na een kort stukje afdaling ging men nu rechtsaf, de smalle paadjes op. Via een klein stukje veldrijden werd de bekende weg naar de Zijpenberg bereikt waarop werd doorgereden naar de, u raadt het al, Posbank. Wederom via de steile kant naar beneden, naar links, maar nu helemaal door tot De Steeg. Daar werd de Posbank van de lange maar helaas slechts vals platte kant bedwongen. Bovenop gingen we direct weer naar beneden om ditmaal rechtsaf te slaan, naar de voet van de Zijpenberg. Evansbarts sloop op zijn Zoetemelks weg maar naar het scheen raakten Nahuiz en Zwienokourov geen moment in paniek. Zwienokourov trok een sprintje en pakte de puntjes bovenop. Er waren nu bijna 70 kilometers afgelegd en de jury vond het wel best zo. De auto's werden opgezocht. Bijna niemand heeft het opgemerkt maar Evansbarts reed als eerste over het wildrooster dat dienst deed als finishlijn. Wie weet zal de renner hier nog van profiteren wanneer straks de wielrenner van het jaar gekozen moet gaan worden?