Over de Ventoux is al zo veel geschreven, daar hoef je niet meer zo veel aan toe te voegen. De eerste uitdaging was al volbracht. Niet gelijk bij aankomst op de camping op de fiets springen en omhoog rijden. De tent moet ook nog opgezet worden. De volgende ochtend kan de tocht beginnen.De beklimming is druk, drukker nog dan de Alpe omhoog. Maar dat is ook wel lekker, vooral als je een een hoop mensen inhaalt. In de ochtendzon is het bos nog koel. Dat was al de eerste verademing. Verder merk ik al gauw dat de stukken 10% soepel lopen. Die hoogtestage en het feit dat het de eerste klim is van de dag schelen enorm. Op het moment dat ik dacht dat het zwaar begon te worden blijkt Chalet Reynard niet ver. Ze hebben er verse boissons, maar ik sla over. Ik moet verder.
Het kale stuk loopt nog beter. Ik kan zo waar tandjes bijschakelen. Dat gebeurt me alleen als ik me goed voel. Ik haal mensen in die me eerder voorbij fietsten. Een vent vindt dat niet leuk en gaat op de pedalen staan als ik langszij komt. Na 5 keer heb ik er genoeg van en geef zelf gas. Ik zie hem pas boven weer terug.
Zwieno inspecteert minutieus fiets voor vertrek Bij "Simpson" is het niet ver meer, maar gaat het wel weer over de 10%. Ik moet van mezelf het tempo aanhouden. Voila. 1.48.57. Dat viel al weer mee. Hou de optie voor een ongeregistreerde cinglé later deze week nog open. De afdaling gaat hard. Ik schiet door de 70 en ben zo weer op de camping. In het zwembad koel ik lekker af. Weer een col rijker.Update: Een dag later rijdt een afgetrainde Zwienokoerova op d'r gemak een respectabele 1.56.12. Chapeau en petje af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten