Wij waren om 7.20 uur onderweg. Het begon meteen met regenen. Stephan en zijn vriendjes waren vertraagd en naar later bleek waren zij pas om 7.45 uur opgestapt. Mario en zijn buurman deden het nog rustiger aan, 8.15 uur.
Op de lichte heuveltjes aan het begin deed Sander het erg rustig aan, dus heb een paar keer bovenop gewacht. In een van de klimmetjes loste hij weer en werd ik bijgehaald door een van de vrienden van Stephan, David. We hebben samen een stukje gereden, maar daarna liet ik hem maar weer gaan. In de stromende regen verder naar dat punt waar de 130 km deelnemers de andere kant op werden gestuurd. Na een paar minuten kwam Sander er al aan. Viel erg mee.
Daarna werd het even wat droger. In een mooie groep in een lekker tempo richting Baraque de Fraiture. Toen het iets omhoog ging ben ik uiteraard gedemarreerd. Op het stempelpunt stond David naar eigen zeggen al een minuut of tien te wachten. Een paar minuten nadat ik er was kwam ook Stephan aangereden. Nog iets later kwam Sander. Het was opgehouden met zachtjes regenen. Dan maar op weg naar de echte klimmetjes.
Het stuk richting de Wanne was zwaarder dan ik me kon herinneren van vorig jaar. Sander al gauw gelost en met Stephan en een derde vriend van hem, Bernie, doorgereden. David lag daar weer voor. In de afdaling verloor ik contact met Stephan en Bernie, maar ik hield ze wel in het zicht. Flink doorgereden naar de voet van de Wanne. Al in het begin van de klim had ik Berni bijgehaald en ging ik op weg naar Stephan. Ik kwam tot een meter of 25 maar helaas niet dichterbij. De klim viel erg tegen. maar gelukkig hoefde ik ditmaal niet van de fiets. Op karakter het bos gehaald, en daar werd het wat minder steil. Bovenop weer op Sander gewacht. Viel wederom mee, hij was er met een minuut of tien.
De Amermont was weer zeer spectaculair. We wisten nu gelukkig dat er in het begin een erg steil stuk was, dus de juiste versnelling lag er op. Het ging lekker. Samen met Stephan naar boven gereden. Op het laatste stuk moest ik een gaatje van een paar seconden toestaan, maar dat mocht de pret niet drukken.
Op die rotonde na de Amermont stond Berni op ons te wachten. Hij had in Stavelot een binnendoorweggetje genomen, de grapjas. Ik besloot op Sander te wachten, zij gingen alvast richting de Rosier. Na tien minuten kwam Sander. Op het vals plat (Haute Levee) raakte ik hem echter alweer kwijt en ben alleen begonnen aan de Rosier. Fijne klim was dat. het was eindelijk even droog en zelfs een beetje zonnig. Kilometer of 5 in een gelijkmatig tempo van zo´n 12 per uur naar boven gepeddeld. Boven stonden Stephan en Bernie te wachten. We hebben ditmaal met zijn drieen op Sander gewacht die weer zo´n kwartiertje
later aankwam.
Daarna linksaf in plaats van rechtsaf, zoals vorig jaar. Blijkbaar geen Maquisard dit jaar. In plaats hervan een klim die wel wat weg had van de Rosier, alleen wat minder lang. In de afdaling op weg naar de klim hadden we David (die we tegenkwamen op de drinkpauze vlak na de Rosier), Stephan en Bernie al weer moeten laten gaan. Aan de voet kreeg Sander een lekke band. Met pijn en moeite een nieuwe binneband opgepompt en weer verdergegaan. In de klim loste Sander en boven heb ik op hem gewacht. Duurde ditmaal wel erg lang, voor een relatief makkelijke klim. Na 20 minuten besloot ik om maar even terug te gaan.
En toen kwam net Mario in zijn PDM shirt voorbij. Even gekletst, maar hij moest verder want zijn buurman was al aan de afdaling begonnen. Gelukkig zag ik Sander inmiddels toch bovenkomen. Hij was door de materiaalwagen geholpen. De band was door ons niet hard genoeg opgepompt maar die lui hadden een fatsoenlijke pomp bij zich en zo kon Sander weer verder.
Beneden bij de stempelpost Mario en buurman nog even gezien. Vervolgens in stromende regen naar de Redoute. Sander wist ik al in de aanloop te lossen. De klim ging erg goed. Ik reed vrij soepel over de steile stukken, maar had wel wat last van een slippende achterwiel bij het staand klimmen. Gelukkig bleef ik op de been. Van Stephan hoorde ik later dat hij op de Redoute in het zicht van de haven al slippend in de berm was gevallen, onder het toeziend oog van het publiek. Gene schade gelukkig.
Maar goed, ik reed dus allemaal afgestapte wielrenners voorbij terwijl het gutste van de regen. Zeer heroisch. Ik kwam ook het tweede en derde steile stuk goed door. Toen nog die laatste bocht. Daar begon ik weer vervaarlijk te slippen en ben toen toch maar even afgestapt. Helaas, het leek er even op dat ik alles had kunnen fietsen maar de laatste 30 a 40 meter van de Redoute bleken teveel. Boven Mario nog even gezien, Stephan c.s. waren al door. Die lekke band heeft ons genekt.
Het laatste stuk beviel ook wel goed. Was iets zwaarder dan vorig jaar, meer heuveltjes nog. We kwamen in de afdaling in een goede groep en zijn in sneltreinvaart tot aan de finish doorgereden. 17.15 waren we binnen.
Gert
Geen opmerkingen:
Een reactie posten