Rondje stoempen

Dankzij de aanhoudende regen zijn de gelegenheden om buiten op de fiets te trainen beperkt.

In de altijd drukke Randstad leidt dit bij een toevallig avondje droog tot files, opstoppingen , algehele drukte op de fietspaden en toevallige ontmoetingen.

Vorige week dinsdag was het zover. Een halve week zware regen en toen was het droog en nog redelijk windstil ook.

Bij het uitrijden van Rijswijk kwam ik al pelotons jongeren tegen van de lokale wielervereniging. Richting het Westland zat een pelotonnetje net voor me, en als die met zijn allen gas geven kun je ze net niet bijbenen. Zeker niet als de pasta van zojuist nog in de weg zit. Dat net voor me werd al gauw de horizon.

Het standaard trainingsrondje loopt verder via Maasland, Vlaardingen en dan via Schipluiden weer naar huis. Ditmaal liep het iets anders. Net voor Maasland word ik ingehaald door een drietal strak afgetrainde coureurs. Deze heren gingen wel heel erg hard dus ik deed geen moeite ze bij te benen. Even later volgt de ploegleiderswagen. Ah, toppers in wording schiet door me heen. In Maasland kan je redelijk doorknallen, maar de heren besluiten met 30 op de teller rustig aan te doen. Ik sluit aan en neem me voor ze zo lang mogelijk te volgen.

Net buiten Maasland roepen ze naar elkaar hoog tempo te draaien en dat zo lang mogelijk volhouden. Hoog tempo blijkt voor deze heren een snelheid variërend tussen de 48 en 50 km per uur. Even overweeg ik mee te draaien in de carrousel, maar besluit wijselijk in het laatste wiel te gaan hangen. Na een kilometer of 5-6 is het tempo onveranderd 48 en komen we op een weg die ik niet ken.

Ik besluit dat een nabij gelegen scherpe bocht een mooi moment is om rustiger aan te doen en val terug naar de gebruikelijke 35 km in het uur.

Op dat moment valt een binnenband uit de achterzak van een van de drie heren. Impulsief stop ik en raap het ding op. Dan verschijnt de ploegleider naast me, pakt de band dankbaar aan en begint tips te strooien: als ik met deze mannen mee wil rijden kan ik beter een tandje lichter rijden, terwijl ik dacht dat voor 50 in het uur de 52*12 uitgevonden was. Verder moet ik mijn handen anders in de beugel houden want dan heb ik meer grip bij onverwachte uitwijkmanoeuvres. Tot slot moet ik mijn bekken anders kantelen, want dan kan ik nog meer snelheid maken. Nadat ik mijn dank voor de tips heb uitgesproken nemen we afscheid. In de verte zie ik de mannen weer tempo maken. Ik probeer niet meer aan te haken, maar heb er wel een serie goede tips en een mooie route bij.

Na afloop overigens nog even nagezocht wie de heren in kwestie waren. Eentje maakte deel uit van de elite van Westland Wil Vooruit, amateurploeg in Nederland. Nummer twee rijdt voor de (semi-?) profs van Ubbink-Syntec, de ploeg met het komisch duo Stam-Slippens voor al uw feesten en zesdaagsen. Het shirtje van nummer drie heb ik niet onthouden.